Laat je inspireren door onze blogs over dans in binnen- en buitenland.
Blogs
Elk klein meisje droomt ervan een echte prinses te zijn, een mooie prinsessenjurk te dragen en in een kasteel te wonen met de prins. Nou ja, bijna elk meisje dan. Ik droomde eerder van het paard dan van de prins en stond als jong meisje dagelijks om 6 uur ’s morgens op om mijn overall aan te trekken zodat ik kon helpen met koeien melken.
De kerstvakantie staat voor de deur! Je hoort de mooiste verhalen over wat iedereen gaat doen met kerst en oudjaar in de lessen. Altijd weer genieten! Inmiddels schrijf ik al ruim een jaar blogs voor Dansmagazine.nl en het is zo mooi om te zien wat voor ontwikkelingen er zijn geweest, zowel op de twee dansscholen als in de danswereld in het algemeen.
Vorige week liep ik over Columbus Circle, een van de belangrijkste kruispunten in NYC met in het midden een groot plein is met het standbeeld van Christopher Columbus, de ontdekker van de Nieuwe Wereld. Ze plaatsen regelmatig kunst op dit plein: dit keer levensgrote rode slakken, gemaakt van gerecycled plastic door Cracking Art Group.
Twee jaar nadat ze Beyoncé terecht beschuldigde van plagiaat, moet Anne Teresa De Keersmaeker gedacht hebben: als mensen me willen na-apen, laat ze het dan goed doen. Afgelopen juni plaatste de Vlaamse choreografe op internet de oproep om een eigen versie van haar choreografie Rosas danst Rosas uit 1983 te maken en in te zenden.
Het is bepaald ongebruikelijk dat een vrouw van 62 jaar een solo van een uur gaat dansen. Maar Truus Bronkhorst is dan ook een icoon van de Nederlandse dans. Haar intense, heftige bewegingen, vaak solo, maar ook in groepen en dikwijls in samenwerking met Marien Jongewaard, bezorgden haar een unieke positie in de danswereld.
In juli was ik in New York voor het ChEck Us OuT Dance Festival Celebrating Female Choreographers waar ik mijn werk Vacuum ging laten zien. Vacuum is een danstheater trio over de psyche van de vrouw. We zien drie vrouwen, maar tegelijkertijd kunnen we hen ook als één zien, waarin elk individu aspecten van de moderne vrouwelijk psyche representeert. Welke rol moeten we spelen?
Nu ben ik op een drijvend vlot beland. Welke richting moet ik op? Ik peins maar weet het antwoord niet. Mijn studie verloopt goed, geen blessures, en ik merk dat ik meer wil. Optreden met dans en/of zang. Mijn kansen zijn hier beter dan in Nederland, ook voor expositiemogelijkheden voor mijn schilderijen: er is namelijk geen leeftijdsdiscriminatie en hokjesdenken.
Zijn er dingen veranderd qua administratie ten opzichte van vroeger? Echt wel! Dus ook voor de dansscholen. Vaak denken mensen dat het ‘alleen maar een beetje dansen is’, maar er komt veel meer bij kijken om alles goed te organiseren.
Yes, de laatste twee muzikanten zijn gevonden! We lopen de repetitieruimte binnen. Willemijn, onze lichtontwerpster, is erbij. Nauwkeurig observeert ze de opstelling. Het opnameapparatuur voor het geluid wordt uitgestald door Joeri, de muziekproducent. Jantien, een van de danseressen, ligt op de vloer zich op te warmen.
Toen ik me op een datingssite in NYC begaf, werd ik geconfronteerd met het woord “Drama”, dat bijna elke man in zijn profiel benoemt. Ik had er in Nederland nooit echt van gehoord; niet in relatie tot daten en profielomschrijvingen althans, maar hier is het priority one. “No Drama, be Drama Free” staat in elk profiel te lezen. “Is dit Amerikaans?”, dacht ik. Alleen de blessings not de burdens?
Pagina's
