In juli was ik in New York voor het ChEck Us OuT Dance Festival Celebrating Female Choreographers waar ik mijn werk Vacuum ging laten zien. Vacuum is een danstheater trio over de psyche van de vrouw. We zien drie vrouwen, maar tegelijkertijd kunnen we hen ook als één zien, waarin elk individu aspecten van de moderne vrouwelijk psyche representeert. Welke rol moeten we spelen? Wat wordt er van ons verwacht? Kunnen we een balans vinden of worden de verwachtingen ons fataal?

Vacuum (2009) werd dit jaar door New Dance Company gedanst voor Young Makers Platform. Omdat mijn dansers in juni met dit werk hadden opgetreden en het stuk goed begrepen, hoopte ik erop de cast mee te kunnen nemen naar NY, maar door financiële omstandigheden lukte dit helaas niet. Dus, ik besloot een auditie te houden in New York. Ik dacht: “Het moet niet lastig zijn om drie goede dansers te vinden in een poel van 3000.” Maar…

…er kwamen drie (!) dansers op de auditie af, waarvan ik één geschikt vond. Door tijdsdruk besloot ik toch alle drie te accepteren. Twee van hen besloten een ander project aan te nemen, waardoor ik dus nog steeds op zoek was naar twee dansers. Nu had ik de zeer gepassioneerde en tamelijk wilde Clémence uit Frankrijk die een work/study aan het doen was bij Steps on Broadway. Daarna heb ik via via (mijn social media netwerk ingezet) een leuke tweede danser gevonden die net haar dansopleiding had afgerond en naar NY was verhuisd.

De gemotiveerde en perfectionistische Marisha werd toen onderdeel van de cast. De tijd begon te dringen, want ik had nog maar anderhalve week om hen dit werk aan te leren, en ik was nog op zoek naar een derde danser. Hoewel ik nog herstellende was van een knieblessure besloot ik toch de derde rol op me te nemen. Alle drie hadden we een rol die goed bij onze persoonlijkheid paste, dus aspecten daarvan konden we gaan uitvergroten.

Ik was super enthousiast om gesubsidieerde ruimte te vinden bij de Mark Morris studio’s! Het was zo’n ‘full circle’ moment, omdat ik de choreografie van Mark Morris had onderzocht voor mijn thesis tijdens mijn Master of Fine Arts in Dance. Nu stond ík in de studio van zíjn dansgezelschap. Wow. Dankbaarheid.

Na twee weken repeteren, heen en weer reizen van en naar repetities in de metro met m’n grote, rode stofzuiger — een belangrijk rekwisiet in het stuk — vele vreemde blikken en een aantal leuke opmerkingen later, was het moment eindelijk daar: het festival.

Op 13 juli was het zover: mijn debuut als choreograaf in New York City. In Central Park. Maar toen we aankwamen mochten we het park niet in. Bewaking. Hekken. Mariah Carey.

Na verschillende gesprekken met ons productieteam en die van haar kwam de bewaking tot bezinning, omdat het festival daadwerkelijk de locatie had geboekt en dus ook wij en onze bezoekers het park in mochten. Tijdens onze technische doorloop konden we amper de muziek horen, omdat Mariah’s team een sound check deed en hun apparatuur zwaarder was en dus het geluid veel verder droeg.

Er kwam veel publiek af op het ChEck Us OuT Dance Festival. Vacuum was als eerste geprogrammeerd en mijn dansers Marisha en Clémence waren goed voorbereid op hun optreden. De voorstelling verliep zeer voorspoedig, alleen was het jammer dat we onze muziek niet konden horen. Na afloop dachten verschillende bezoekers zelfs dat het stuk (en meerdere andere choreografieën) in stilte waren gedaan.

Nu ik terugkijk op de zomer in New York heb ik een gevoel van overwinning. Er waren vele obstakels, maar toch heb ik m’n doel bereikt en mooie connecties gemaakt met mijn New Yorkse dansers. Het maakt me een gelukkig mens dat ik kan doen waar ik voor leef: kunst maken door middel van danstheater.  

De dag voor de voorstelling kwam fotograaf Sean T. Smith langs om onze repetitie te documenteren. Voor Sean’s werk, zie: www.stsphotovideo.com

Meer info? Zie website: www.lienekemous.com