Rode Slakken
19 december 2013 - Meeke Mutter
Vorige week liep ik over Columbus Circle, een van de belangrijkste kruispunten in NYC met in het midden een groot plein is met het standbeeld van Christopher Columbus, de ontdekker van de Nieuwe Wereld. Ze plaatsen regelmatig kunst op dit plein: dit keer levensgrote rode slakken, gemaakt van gerecycled plastic door Cracking Art Group.
Slakken in het drukke NYC! Mooi symbool vond ik, wat mij eraan herinnert mijn eigen tempo te blijven volgen in de stad en niet opgeslokt te worden door de snelle energiestroom. Ik heb op internet overigens niet kunnen achterhalen of de kunstenaars met de slakken een bepaalde bedoeling hadden.
De laatste maanden was het een drukke tijd. Ik ben mijn website aan het aanpassen en ik schakel over op het ontwerpprogramma WordPress. Ik maakte mijn site altijd zelf in het programma FrontPage, maar ik wil graag met de moderne tijd mee: de Facebooklinks, een PayPal knop toevoegen, dingen die niet aangebracht konden worden in mijn verouderde programma. Ik had een ontwerper ingehuurd om een design te maken om mijn schilderijen vlotter te kunnen laten tonen, en natuurlijk komen er allemaal onverwachte technische tegenslagen waardoor dit project al maanden loopt.
Het goede nieuws is dat ik een nieuwe expositie heb bij gallerie Vier Hoog Achter in Zeist. Een heel goed moment om je nieuwe site online te hebben als mogelijke kopers je gaan googlen. Ik hoop dat het gaat lukken.
Ik had de galerie benaderd om ze te laten weten dat ik dansschilderijen maak en ze toonden interesse. Ik doe mee aan een groepshow met het thema ‘Love’ met dertien dansschilderijen. De expositie is van 4 januari tot en met 4 maart 2014. Ik heb een aantal schilderijen vanuit NYC naar Zeist moeten verschepen en dan kom je er achter wat een prijsverschillen er hiervoor zijn.
Bij de FedEx betaalde ik 173 dollar voor 5 schilderijen, die er dan binnen 3 dagen zouden zijn (optie van meerdere dagen hadden ze niet). Bij het postkantoor was het 61 dollar voor een reistijd van 6-10 dagen. Allerlei formulieren moeten er worden ingevuld. En in Nederland moet dan alsnog 41 euro betaald worden voor BTW, wat ik niet helemaal begrijp, want er is nog niks verkocht.
Ook heb ik deze maanden Dans Improvisaties gemaakt. Op school had ik de dansstudio gehuurd en de improvisaties op een iPad opgenomen. De iPad had ik op een stoel gezet en met andere stoelen had ik een kader aangegeven zodat ik ongeveer wist hoeveel ruimte ik had om te bewegen en nog steeds in beeld bleef, zodat ik niet steeds naar de iPad hoefde te kijken om te checken of ik wel in beeld was. Dit materiaal heb ik op YouTube gezet, zonder er iets aan te veranderen.
Improviseren is toch een hoofdstuk apart en spannend om te doen. Het is iets waar veel dansers moeite mee hebben. Misschien omdat het iets van je hart laat zien, en je niet met zekerheid weet of de bewegingen er mooi uitzien? Door repetities krijg je deze zekerheid wel.
Ik wist ook niet of ik kon improviseren, maar ik zette inspirende jazzmuziek op en daar ging ik. Ik had een paraplu bij me (les 1 in NYC: heb altijd een paraplu bij want het weer kan echt ineens omslaan), en dacht: ‘ Laat ik die eens pakken en daarmee dansen’. Het resultaat heb ik bijgevoegd!
En nog steeds verbaas ik me over de progressie die ik maak in het dansen, en de connecties die ik krijg tussen spieren. Ik kom erachter hoe belangrijk de nekspieren en de spieren tussen de schouderbladen zijn, om je bovenlichaam goed hoog te houden zodat ook de belasting op je knieen minder wordt. En ik ontdekte dat als je de mondhoeken iets optrekt, als in een kleine glimlach, je automatisch connectie maakt met je buikspieren, nodig voor balans, draaien, et cetera.
NYC is op en top versierd met de feestdagen. Overal op straat zijn ze kerstbomen aan het verkopen en ruikt het eindelijk een beetje fris in de stad. Het heeft het afgelopen weekend hevig gesneeuwd. De rode slakken sla ik op als een beeld in mijn hoofd, en ik doe nu rustig aan. Mijn tempo lijkt best wel eens op dat van een slak, dan kan ik lekker om me heen kijken en observeren. Een kunstenaar leeft toch van beelden, en ik heb het nodig om verwonderd om me heen te kunnen kijken, en alle mooie dingen, gebouwen, mensen en kleuren te kunnen zien om mijn kunstenaarsziel te voeden.