Het is bepaald ongebruikelijk dat een vrouw van 62 jaar een solo van een uur gaat dansen. Maar Truus Bronkhorst is dan ook een icoon van de Nederlandse dans. Haar intense, heftige bewegingen, vaak solo, maar ook in groepen en dikwijls in samenwerking met Marien Jongewaard, bezorgden haar een unieke positie in de danswereld.

Dit voorjaar maakte Truus Bronkhorst voor het eerst sinds vijf jaar weer een voorstelling, Seule. Haar nieuwste productie She was a visitor gaat in de Toneelschuur in première op woensdag 6 november.

In deze nieuwe solo werkt ze samen met de Vlaamse chorerografen Marc Vanrunxt en Jan Martens. Bronkhorst heeft veel getraind om weer in vorm te zijn. "Ik heb in het begin wel last gehad van pijn tijdens het repeteren, maar nu niet meer. Het gaat prima. Ik vind het heerlijk om weer te dansen. Het voelt ook eigenlijk vanzelfsprekend.” Vanrunxt is 53 jaar en in Vlaanderen zeer actief als choreograaf en soms ook nog als danser. "Het is geen wet van mede en perzen meer dat je stopt met dansen als je de veertig nadert. Wij zijn de generatie nul en willen altijd verder werken.” Bronkhorst: "Dat geldt voor veel kunstenaars van nu, acteurs maar ook popgroepen.”

De danseres en choreograaf heeft haar altijd rood geverfde haar laten uitgroeien en is nu grijs. Kort geknipt en nog altijd met die voor haar zo kenmerkende priemende blik in haar ogen. Ze ziet haar grijze haren als een statement. "Het algemeen geaccepteerde beeld is dat dansers altijd mooi en jong zijn. Blauw geaderde benen op een dansvloer wil je niet zien. Maar ik heb me daar nooit mee bezig gehouden eigenlijk. Toch was het besluit om grijs te zijn een metamorfose. Ik merk natuurlijk ook tijdens de repetities dat ik geen vijftig meer ben.” Vanrunxt: "We doen geen domme dingen, het luisteren naar het lichaam levert een andere danstaal op. Je ziet met Truus vooral de dansende mens in plaats alleen maar dans.” Maar dat zien we toch ook bij Conny Janssen Danst waar de dansers niet alleen technisch heel sterk zijn maar ook persoonlijkheid uitstralen? Bronkhorst; "Dat klopt, maar dat zie je toch maar heel weinig. Meestal worden dat soort mensen solist.”

Vanrunxt: "Truus heeft een enorme aanwezigheid op de dansvloer, ook door haar blik. Dat heb je niet als je twintig bent.” Bronkorst: "Ik wel!” Vanrunxt vervolgt: "Zij maakt andere lagen zichtbaar in de dans. Zelf denk ik ook dat dans meer is dan een fysieke aangelegenheid. Dans is een manier van denken. Het gaat over ideeën, kleine ideeën, zotte ideeën, maar die leiden tot een dansidioom dat ik meer zie als performance dan als dans. Truus is daar een schitterend exponent van.” Bronkhorst gaat er met veel energie tegen aan. "Ik geef me zelf voor tweehonderd procent. Ik kan niet anders. Ik krijg daar nog steeds zo'n enorme kick van.”

Is voor haar een leven zonder dans eigenlijk wel voorstelbaar? "Ja dat zou best kunnen, maar dat leven is dan wel veel minder leuk. Het geeft me nog steeds enorm veel energie. Ik krijg een soort stralingsbewustzijn.” Vanrunxt: "Als je veel persoonlijkheid meeneemt in je dans, word je een soort medium.” Bronkhorst: "Dat klinkt wat zweverig maar ik snap direct wat Marc bedoelt. Ik transformeer op de dansvloer, in elke voorstelling weer opnieuw.”

She Was a Visitor van Truus Bronkhorst beleefde zijn première woensdag 6 november.
Foto door Leo van Velzen

Artikel afkomstig van theatertijdschrift Scènes.