Laat je inspireren door onze blogs over dans in binnen- en buitenland.
Blogs
Er zijn allerlei positieve dingen om India mee te beschrijven: de culturen, talen (meer dan 1000!), cuisine, muziek en dans. Onderdeel van de cultuur is dat je als een god wordt onthaald en je al gauw als nieuw lid van de familie wordt opgenomen.
Naar aanleiding van het interview vorig nummer met Vincent & Flo, schreef een dansdocente zich zorgen te maken over de inhoud van het blad: ‘Wat heeft dit nu nog met ‘jonge dansers’ te maken?’ Ik kan me haar opmerking goed voorstellen. Met de jongeren waaraan zij les geeft waarschijnlijk niets.
Na maanden van flyeren, berichtjes plaatsen op internet en het ontwikkelen van mijn nieuwe website was dan eindelijk op woensdag 3 oktober 2012 de auditie.
Wat kan jouw dansschool onderscheiden van een andere dansschool? Wanneer is een dansschool jouw concurrent? Het valt mij op dat er eigenlijk heel weinig wordt samengewerkt door dansscholen onderling. Dit terwijl het zo leuk kan zijn!
Er is weinig tot niks te doen voor de jeugd, dus zoeken ze andere uitvalswegen.
De zus van één van mijn dansers pleegde twee jaar geleden zelfmoord, omdat ze door de online sekte waar ze lid van was werd aangemoedigd. De danser zelf wil acteur worden, maar probeert zijn emoties te verstoppen. Daarnaast is hij homoseksueel en wordt veel gepest op school.
‘Te conceptueel!’ Toch al moe, vertrekt mijn partner in de pauze naar huis. En dat is misschien maar goed ook. Want hier was ze niet blij van geworden. De danseres die in het eerste dansstuk van de double bill bijna een drumstel aan flarden sloeg, leeft zich tijdens haar solo Solo…? pas echt uit.
‘Wanneer gaan jullie weer verder?’ ‘Je hebt geluk, over tien minuten.’ Lachend: ‘Wil je meedoen?’ Bijna juichend rent het jochie – een jaar of tien, sneakers, korte broek en stekelhaar – naar zijn moeder om verslag te doen. Ondertussen komen de breakdansers bij.
Het is begin augustus. Ik ga ruim een week naar New York voor de opnamen van het bootcamp van So You Think You Can Dance (SYTYCD). Kort voor mijn vertrek naar The Big Apple krijg ik weer eens last van een oude rugblessure. Het is een blessure aan het SIgewricht die ik ooit, in het begin van mijn danscarrière bij Scapino Ballet Rotterdam, heb opgelopen. Af en toe speelt hij op.
Hallo lezers van Dans Magazine! Ik ben iemand met passies voor dans, educatie, culturen en de levens verbeteren van anderen die minder bedeeld zijn dan ik. In mijn projecten combineer ik deze vier elementen. In dit bericht kun je lezen wat mijn huidige project inhoudt en hoe het er voor staat.
Wow. Het is waar. Het was geweldig. Het festival was echt fantastisch. Ik kan het eigenlijk nog steeds niet zo goed bevatten wat er allemaal is gebeurd, omdat het allemaal zo snel ging.
Pagina's
