Hallo lezers van Dans Magazine! Ik ben iemand met passies voor dans, educatie, culturen en de levens verbeteren van anderen die minder bedeeld zijn dan ik. In mijn projecten combineer ik deze vier elementen. In dit bericht kun je lezen wat mijn huidige project inhoudt en hoe het er voor staat.

Ik heb een dansproject opgezet voor kansarme jongeren in Brazilië. 6 jaar geleden was ik hier ook toen ik dit project voor het eerst had georganiseerd; destijds was ik aan het afstuderen voor mijn Bachelor of Theatre in Education in Leeuwarden. Ik heb in de tussentijd 5 jaar in de Verenigde Staten gewoond, in eerste instantie voor mijn Master of Fine Arts in Dance. Daarna heb ik 2 jaar full time gewerkt als dans(theorie) docent en schrijfconsulent aan de Universiteit van Oklahoma en voor een korte periode in New York als onderzoeker voor AileyCamp (dans kamp voor risicojongeren onder de organisatie van Alvin Ailey American Dance Theater). Mijn theoretische onderzoek gaat over twee zaken: 1) de positieve effecten van danstraining op risicojongeren en 2) verschillende vormen van gender, hoe we geconditioneerd zijn dit uit te dragen en hoe choreografen dit thema in hun werk toepassen, zij het al dan niet om sociale bewustwording teweeg te brengen. Ik choreografeer omtrent het genderonderwerp. Omdat ik niet alleen graag theoretiseer over oplossingen voor problemen die ik in de wereld zie ga ik graag zelf het avontuur aan om iets (eraan) te doen. Mijn middel: non-profit danseducatie.

De tijd was dus aangebroken voor dit nieuwe avontuur. Het doel van de dansprojecten is om de levenskwaliteit van jonge mensen te verbeteren. Ik heb de zomer besteed aan de organisatie van twee projecten waarvan ik op dit moment één aan het uitvoeren ben en de ander zal plaatsvinden in november.

Eind augustus kwam ik aan in Rio de Janeiro en heb daar een vriendin opgezocht die ik heb leren kennen aan de Universiteit van Oklahoma, een internationale oase in het midden van redneck land. Rio heeft vanaf de eerste keer dat ik er was een diepe indruk op mij achtergelaten. Het is een gigantische stad met grote verschillen: rijke strandbuurten vs. arme sloppenwijken tegen de heuvels aan de rand van de stad. Ik ben nu voor de derde keer geweest; met als doel om te netwerken met mensen die daar sociale dansprojecten uitvoeren. Na mijn tijd in Rio ben ik doorgetrokken naar Aimorés—waar het project plaatsvindt—een kleine stad in de staat Minas Gerais in het zuidoosten van Brazilië.

Inmiddels ben ik aan de 5e week begonnen. Het project duurt in totaal 6 weken. De leerlingen (13-20 jaar) hebben 3x per week twee uur lang les plus een 2 uur durende repetitie. Tijdens de repetities leren ze choreografieën en soms creëren ze hun eigen dansmateriaal. Daarentegen hebben we vorige week elke dag gerepeteerd om choreografieën af te maken voor onze drie shows volgende week: twee voorstellingen voor de middelbare school als onderdeel van kunsteducatie en één voorstelling in het lokale theater.

De leerlingen hebben in 4 weken ongelooflijk veel vooruitgang geboekt. Omdat dans en muziek in het lijf en ziel van de Braziliaan zit, geeft dat de leerlingen een grote voorsprong en begon ik niet “vanaf nul.” De technische training heeft als ondergrond moderne dans en elke vrijdag geef ik jazz. Maar, dit project heeft niet als doel om de jongeren als professionele dansers te trainen…

Het doel van dit project is om de jongeren een alternatief te bieden. Ze gaan naar school van 7-12u en hebben voor de rest geen activiteiten afgezien van kerkelijke bezigheden (de meesten zijn aangesloten bij een jeugdgroep van de Katholieke Kerk). De Kerk speelt een hele grote rol in de gemeenschap hier met allerlei ondersteunende programma’s om het leven van de mensen te verbeteren. Mijn project wordt ook uitgevoerd vanuit de kerkgemeenschap. Deze parochie helpt de armen aan voedsel en kleding, ze organiseren allerlei workshops over bijvoorbeeld mensenrechten, tienermoeders en het bestrijden van drugshandel. Het drugsprobleem is groot hier. De armoede maakt het verleidelijk voor jongeren om als drugskoerier aan de slag te gaan. Onlangs zijn er 15 moorden gepleegd op jongeren die uit de drugswereld probeerden te stappen.

Met dans probeer ik dus een alternatief te bieden, zodat de jongeren meer zelfvertrouwen opbouwen, plezier hebben en doelen kunnen stellen voor de toekomst.

Volgende keer meer! 

Ik maak tevens “vlogs” over mijn ervaringen hier. Geïnteresseerd? Link: www.youtube.com/lienekemous en voor meer info: www.lienekemous.com. De “vlogs” en de website zijn in het Engels gesproken en geschreven. Mijn donaties voor het Brazilië project komen van de Mill Hill Missionaries Society en Stichting Infancy Matters.