Werelddans behoort tot de cultuur van een bepaald volk, een bepaalde streek of land.
Daar vallen alle dansen onder die vanuit het Westen als ‘exotisch’ worden gezien, bijvoorbeeld: flamenco (Spanje), tango (Argentinië), salsa (Cuba), Balkan- en Roma (zigeuner)dansen (Oost-Europa), kathak, bharata natyam (India), Balinese dansen (Indonesië), Aboriginaldansen (Australië), butôh (Japan), Afrikaanse dans, enzovoort.

Wanneer je in het Westen een willekeurig dansgeschiedenisboek openslaat kan je uitgebreid lezen over het ontstaan, de geschiedenis en kenmerken van de belangrijkste westerse (theater-) dansen. Daarnaast zijn er natuurlijk veel meer danssoorten, zowel westerse als niet-westerse danstradities. Er zijn danssoorten die al duizenden jaren oud zijn, zoals de Indiase tempeldans of Japanse hofdans. Ook Afrika en Zuid-Amerika kennen een eeuwenoude danstraditie. Elke werelddans heeft zijn eigen oorsprong en functie; bij een tempeldans is die functie en oorsprong anders dan bij een flamenco of een regendans. Er zijn werelddansgroepen die voorstellingen geven. Ze vertellen een verhaal, gaan over een emotie of hebben een boodschap voor het publiek. Net zoals bij klassiek ballet, moderne dans of urban dance kennen deze dansvormen een specifieke taal, een eigen uitdrukkingsvorm en unieke danstechniek. 

Kenmerken Werelddans

• beïnvloed door klimaat, geografische ligging en religie
• specifieke bewegingen, kleding/kostuum en muziek behorende bij culturele herkomst
• specifieke groepsopstellingen zoals kring, rij
• gemeenschapsdans (groepsdans) gericht op het samen dansen: een sociale functie
• aparte vrouwen- en mannenrollen
• sterke relatie tussen de dans en de muziek.