ICK, voorheen International Choreographic Arts Centre (ICKamsterdam, uitgesproken als ik-amsterdam), is geen dansgezelschap in de traditionele zin, maar een platform voor de hedendaagse dans onder artistieke leiding van Emio Greco en Pieter C. Scholten. 

Spraakmakend dansgezelschap en meer

ICK is gebouwd op drie pijlers: ICK Company (het produceren van dansvoorstellingen), ICK Artist Space (het artistiek en zakelijk ter zijde staan van jong talent) en ICK Academy (de overdracht van kennis op het gebied van de danspraktijk in onderzoek- en educatieve projecten). 

Het dansensemble van ICK kenmerkt zich door de specifieke danstaal die door de choreografen ontwikkeld is. In het werk staat het intuïtief bewegende lichaam altijd centraal. Het repertoire van ICK bezit de bijzondere kwaliteit bij het publiek een diepere gelaagdheid over te brengen, terwijl ook toeschouwers die puur willen genieten van de schoonheid van dans zich tot de voorstellingen aangetrokken voelen. Het gezelschap ontving diverse prestigieuze prijzen en heeft over de hele wereld getoerd.

ICK staat bekend om choreografisch werk dat deel uit maakt van een inspirerende lokale, nationale en internationale context. In 2013 is ICK tot Stadsgezelschap Dans van Amsterdam benoemd en sinds 2017 presenteert ICK samen met huistheater de Meervaart een eigen dansfestival in Nieuw-West: ICKFEST. Daarmee is ICK een belangrijke speler in de internationale dansontwikkeling van de stad geworden. 

Nieuwe dramaturgie van het lichaam

Emio Greco en Pieter C. Scholten werken sinds 1995 samen in hun gemeenschappelijke zoektocht naar nieuwe dansvormen. Voor beide danskunstenaars is de zoektocht naar een nieuwe dramaturgie van het intuïtieve lichaam een belangrijke drijfveer. 

Greco en Scholten zien dans als een vorm van netwerken. Hun dansers tellen hun passen niet zoals in traditionele dans. Daarentegen hebben bewegingsfragmenten hun eigen logica met de ademhaling als sleutel. Er zit altijd improvisatie in hun choreografieën omdat de dansers voortdurend hun bewegingen afstemmen op elkaar en zij nooit precies dezelfde energie of ademhaling hebben. 

Greco en Scholten zijn ook geïnteresseerd in het opstandige lichaam, het lichaam dat moe is door het multitasken en de prestatiedrang van de neoliberale maatschappij. De ‘yes we can’ mentaliteit van de voortrazende maatschappij leidt tot efficiency en output, maar ook tot burnout, rsi en stressstoornissen. Door het tempo dat veel mensen nastreven zijn zij het contact met hun eigen lichaam en sensaties kwijtgeraakt. Volgens Greco en Scholten is het nu aan het individu en de gemeenschap om de complexiteit van de moderne maatschappij te bezweren. 

Addio alla Fine (seizoen 2013/2014) is de eerste voorstelling in een reeks van vijf met het ‘lichaam in opstand’ als motief met als referentiekader het vermoeide lichaam van de gehaaste mens. 

Geschiedenis samenwerking Greco en Scholten

Vanaf het begin van de samenwerking streven Greco en Scholten ernaar de dans te vatten in een interdisciplinaire context. In 1996 schreven zij samen een manifest dat ingaat op zeven dansprincipes en hun invloed op het lichaam en de toeschouwer. 

Na de internationaal succesvolle dansproducties die Greco en Scholten tussen 1996 en 2001 maakten, verlegden zij met hun dansgezelschap hun grenzen naar opera, muziek en film. In 2009 werd het International Choreographic Arts Centre (ICK) opgericht. In 2012 zijn zij terug gegaan naar de pure dans waarmee zij ooit hun samenwerking begonnen. 

Biografie Emio Greco 

Emio Greco (Italië) volgde zijn dansopleiding aan het Centre de Danse International Rosella Hightower in Cannes en begon zijn danscarrière bij het Ballet Antibes Cote d’Azur. Van 1993 tot 1996 danste Greco in het werk van beeldend kunstenaar en regisseur Jan Fabre en van 1996 tot 1998 werkte hij aan verschillende producties samen met de Japanse choreograaf Saburo Teshigawara. 

Biografie Pieter C. Scholten

Pieter C. Scholten (Nederland) studeerde drama en regisseerde aanvankelijk theatervoorstellingen over historische personages zoals Oscar Wilde, Yukio Mishima en Pier Paolo Pasolini. Hij werkte met verschillende choreografen als dansdramaturg. In 1995 ontwikkelde hij de Dance Instants, korte ‘work-in-progress’ projecten voor choreografen en dansers.