Hier vind je recensies van alle dansvoorstellingen in de theaters. Van ballet, moderne dans en jazz, tot musical, hiphop en… circus.
Reviews
Francesca Harper zet met 'The Look of Feeling' een liefdevolle en respectvolle getuigenis neer van haar moeders leven. Een zwarte Amerikaanse vrouw die in de jaren '60 en '70 haar eigen wereld creëerde en het schijnbaar onmogelijke bereikte.
Beruchte exotische Friese danseres Mata Hari tot leven gebracht in gelijknamig ballet. Ted Brandsen en Het Nationale Ballet brengen intrige, sensualiteit en elegantie. Vele boeken en films zijn er over Mata Hari verschenen, maar dit is het eerste ballet.
Een betoverend en romantisch dansconcert. In 'Pas de deux' komen ‘kristalhelder pianospel van Michiel Borstlap en oogstrelende choreografieën van Ed Wubbe samen’. De muziek en de choreografie versterken elkaar op meerdere vlakken.
'Sluier' verhaalt het leven tussen twee werelden, à la 'Romeo & Juliet'. Met het ene been in de Nederlandse cultuur. Met het 'andere' been in een moslimcultuur. Een verhelderend boodschap, luchtig en toegankelijk gebracht.
Abraham.In.Motion van Kyle Abraham is voor het eerst in Nederland. Door Holland Dance Festival (HDF) beschreven als “a shooting star”. Moderne- en urban dansstijlen wisselen elkaar moeiteloos af in een cultureel significante choreografie.
In 'Man of The Hour' toont Itzik Galili (1961) met krachtige moderne dans zijn visie op het hedendaagse, hectische Israël, zijn geboorteland. Galili schudt het publiek meteen al flink wakker. Een emotionele reis vol extremen.
Het festival en het openingsprogramma vormen een venster op de internationale danswereld. Gekozen is voor prachtige klassiek, elegante choreografieën. Alleen is de hoeveelheid mannen op het podium wel een beetje 'overdone'.
Laat zien dat jullie ook goed kunnen communiceren! Dat is te concluderen na het zien van 'Take a closer look' van choreografe Lana Čoporda. Ondanks de dansimprovisatie bewegen vier dames precies tegelijk. En dat zonder muziek!
De harde realiteit werkt troostend. Het is pijnlijk maar nodig om me eraan te herinneren hoe het leven in elkaar steekt. Geen enkel levensstadia gaat Van Luijk uit de weg. Een aanjager van pracht en ellende, tot euforie en angst.
Af en toe staat iemand stil. De blikken op de gezichten van de dansers lijken leeg, er is ‘niemand thuis.’ In DMNT is het ongrijpbare van dementie goed te voelen.
Pagina's
