Tijdens het Nederlandse Dansdagen Gala van Festival de Nederlandse Dansdagen 2019 zijn er verschillende prijzen uitgereikt.
Cecilia Moisio
Cecilia Moisio is een Finse choreografe en momenteel artist in residence bij productiehuis Dansmakers Amsterdam.
Biografie Cecilia Moisio
Cecilia Moisio (1978, Finland) verhuisde in 1997 naar Nederland om aan de Hogeschool voor de Kunsten in Amsterdam te studeren. In 2001 studeerde zij af. Na haar studie werd ze een van de voorname dansers bij Dansgroep Krisztina de Châtel. Ze werkte hier met artiesten zoals Marina Abramovi en Armando, en danste in producties van Ann Van den Broek (B), Neel Verdoorn (NL), Sjoerd Vreugdenhil (NL), Mauricio de Oliveira (Brazil) en de Compagnie Salia nï Seydou (Burkina Faso). In 2006 werd ze freelance danseres/choreografe en trede op als een van de hoofdansers voor Ann van den Broek (BE) in WArd/waRD, maar ook voor Karin Post (NL), Dylan Newcomb (VS/NL), toneelgroep Stella Den Haag en Toneelgroep Oostpool. Zij geeft lessen, workshops en werkt ook als repetitor.
Centrale thema: menselijke psysche
In haar eigen werk onderzoekt Cecilia de menselijke psyche en plaatst deze in perspectieven van verschillende fenomenen in onze samenleving. Haar werk omvat beweging, tekst en performance als even sterke elementen om op deze manier commentaar te geven op sociale- en gedragspatronen. Zij wil actuele onderwerpen bespreken zoals vooroordelen, het verlangen naar erkenning, de behoefte geliefd te worden en eenzaamheid.
Repetoire Cecilia Moisio
Haar werk bestaat uit Lasinen Vuori (1995 Ad*Astra Theatre), Miss Julie (1996 Ad*Astra Theatre), Anatomy Of Space (2005 Dansgroep Krisztina de Châtel), performances voor de expositie Movement[s] van de fotograaf Jamain Brigitha (2006/2007), Masculine. (2009 Dansmakers Amsterdam), Psychopomp (2010 Koninklijk Conservatorium Antwerpen), de eindvoorstelling Eurydice Regained (2010 Theaterschool Amsterdam), Hi! My Name Is… (2010 Dansmakers Amsterdam), 3x3 (2010 de Stilte), Juxtapose (2013 Dansmakers Amsterdam), de solo IT’S NOT YOU, IT’S ME (2013 Stichting Imperium) en L.O.V.E. (2014 Dansmakers Amsterdam). Haar werk werd vertoont in Nederland, België, Finland, Curaçao en Slovenië.
Prijzen voor Cecilia Moisio
In 2007 en 2009 werd ze genomineerd 'als meest indrukwekkende performer' voor haar rollen in werken van Ann van den Broek door de jury van de VSCD. Ze is uitgegroeid tot een van de toonaangevende hedendaagse dansers in Nederland. Als choreografe werd ze in 2011 genomineerd voor het BNG New Theatre Makers Price voor Hi! My Name Is… en in 2013 voor de prijs van de Nederlandse Dansdagen in Maastricht als opkomend choreografe. In 2014 heeft zij de prijs van de Nederlandse Dansdagen in Maastricht ontvangen.
Victory is als een wervelstorm van schurende momenten en wisselende emoties, waarbij het falen, met een tikje humor scherp onder de loep wordt genomen.
Het komend najaar zorgt Dansmakers Amsterdam er weer voor dat het een inspirerend en spannende herfst wordt, bomvol met vernieuwende dans. Dans Magazine zet de komende dansvoorstellingen op een rij.
Dansvoorstelling Jubel van Danstheater AYA is confronterend, wakker schuddend en ontroerend. Alle drie de choreografieën van Cecilia Moisio, Giulio D’Anna en Alida Dors zijn met veel verve en energie gemaakt in een explosieve danstaal die blijft hangen.
Op 23 en 24 April vonden de laatste dansvoorstellingen van Moving Futures in Theater Kikker in Utrecht plaats. In Experiment B+ werden wetenschap en dans samengebracht. Dansvoorstelling L.O.V.E. van Choreografe Cecilia Moisio bleek een onvergetelijke ervaring.
Hoera, Danstheater AYA wordt dit jaar 25! Dit wordt uitgebreid gevierd met onder meer een jubileumboek 25 Jaar AYA, een essay over de werkwijze van artistiek leider Wies Bloemen en de dansvoorstelling 'Jubel' geïnspireerd op het rijke oevre van AYA.
Afgelopen weekend zijn er op de 17e editie van het Festival De Nederlandse Dansdagen veel mooie voorstellingen te zien geweest, en zijn er drie dansprijzen uitgereikt: De Prijs Nederlandse Dansdagen, de Zwanen en de Dioraphte Dansprijs.
Midden op de Parade in Amsterdam staat de Rups. Een witte tent omgeven door hartballonnen in de kleur van de liefde. Met een klein publiek mogen we de tent in, waar drie jonge stelletjes zoenend verliefd in het roze licht staan, omringd door bloemen, een kleine gitaar en een microfoon op de achtergrond.
Dit zijn de genomineerden van de Nederlandse Dansdagen Maastricht.
Vijf talentontwikkelaars voor de dans roepen gezamenlijk een netwerk in het leven: Moving Futures. Met dit netwerk willen zij opkomend choreografisch talent de kans geven zich verder te ontwikkelen, meer speelmogelijkheden creëren en kennis delen. In het najaar treedt dit netwerk voor het eerst naar buiten met het Moving Futures Festival.
Pagina's
