Victor is een opvallend werk van choreograaf Jan Martens en Belgische theatermaker Peter Synaeve. Niet zozeer door de zeer sobere vorm van de voorstelling, maar vooral door de open en soms gevaarlijk onbegrensde relatie tussen kind en volwassene.
Voorstellingen
Op Dans Magazine gaan we graag dieper in op de dans. Daarom lees je bij ons diepgaande reviews, maar ook het laatste dansnieuws van verscheidene dansvoorstellingen.
Op 27 april sloot de Keltische folkband Rapalje de theatershow Hearts of Steel af met een vlammende voorstelling in het Figi Hotel Theater te Zeist. Naast de traditionele instrumenten als de tin whistle, de bodhrán en de doedelzak kon het publiek genieten van een flink staaltje danswerk van vier Ierse danseressen. Een show met pit en een ritme waar je zelf van wil gaan dansen.
De succesvolle dansvoorstelling Drumming van Rosas was afgelopen week te zien in Nederland. Het stuk dat in 1998 door de Belgische choreografe Anne Teresa De Keersmaeker werd gemaakt, betovert nog steeds. Met tranceopwekkende percussie en non-stop dans in complexe patronen ontstaat er een organische en vloeiende wereld met verrassende accenten en mechaniekjes.
Programma B van Het Nederlands Danstheater biedt het publiek vier verschillende stukken. En wauw, wat een mooie en veelzijdige combinatie aan dans!
Le Chat Noir was de naam van een populair theatercafé in het Parijs van het Fin de Siècle. Een bruisende plek waar artiesten uit de muziek, de variété en het cabaret van toen samen kwamen en elkaar inspireerden tot eigenzinnige en vernieuwende ideeën, vol hoop en verwachtingen over wat de nieuwe eeuw zou brengen.
Choreografe Ea Sola kwam 18 jaar geleden naar Nederland met de dansvoorstelling Sécheresse et pluie en beschreef de pers het als ‘huiveringwekkend mooi’. Nu, jaren later, met nog maar twee danseressen van de oorspronkelijke cast, laat dit verhaal over de geschiedenis van Vietnam opieuw een diepe indruk achter.
De titel van de voorstelling refereert naar Theatercafé Le Chat Noir, eens een populaire plek voor artiesten in de wijk Montmartre in Parijs. Een broedplaats waar hoge en lage kunst samen kwamen en waar kunstenaars elkaar inspireerden.
Je hebt even tijd nodig om te landen in het zachte werk van deze vrouw. Toch treft de onbestemdheid direct. De handen in de zakken, starende blikken en gebogen hoofden. Het lijkt een scène uit een boek of film. Ergens; dichtbij is een gedanste roadmovie.
Op 23 maart in theater Simic te Utrecht vond voor de tweede keer het internationale kinderfestival De Nederlandse klomp plaats. Aan dit festival namen maar liefst 120 kinderen uit verschillende landen mee, waaronder Mongolië, Rusland, België, Spanje en Nederland.
Wat gebeurt er als je moderne dans en de originele Argentijnse tango kennis met elkaar laat maken op de meeslepende tonen en melodieën van een live tango-orkest? Choreografe Neel Verdoorn zocht het uit en creëerde Mannen van de Tango voor het Internationaal Danstheater. Eind februari ging het stuk in première, op 17 maart was het te zien in het Lucent Danstheater in Den Haag.
Pagina's
