Tapdansen is een dansvorm waarbij je ritmische klanken maakt met je voeten, door het gebruik van de metalen plaatjes onder de hak en de teen van de schoen. Het geluid dat hierdoor ontstaat heeft dan ook wat weg van een percussie-instrument.

Er zijn twee hoofdvormen wat betreft tapdans: de rhythm (jazz) tap en de Broadway tap. In rhythm tap staat de muziek die je creëert door de tapdans centaal. Bij de Broadway tap gaat het juist meer om de dans zelf en nemen de armen ook een grotere rol in. Deze vorm wordt dan ook vaker gebruikt in het muziektheater.

Verder is er nog de stijl soft-shoe-dansen, een vorm waarbij geen metalen plaatjes onder de schoen gebruikt worden. Met deze variant wordt vaker met de voet gegleden dan in de andere tapvormen. Soms wordt er zand op de vloer uitgestrooid zodat het glijden van de voet beter te horen is.

Ontstaan van Tapdans

Tapdans is ontstaan tijdens de 17e en 18e eeuw, toen er grote aantallen zwarte slaven naar Amerika werden gehaald. Hun culturele en religieuze vormen van expressie werden daar onderdrukt. Luid zingen en dansen werd niet toegestaan. Er was namelijk een kans dat de slaven geheime berichten naar elkaar zonden, misschien zelfs om een opstand te plannen, zo dachten de slavendrijvers. Maar de Afro-Amerikanen lieten zich niet uit het veld slaan: ze pasten hun uitbundige gewoontes aan en maakten tijdens het dansen zachtere tikken.

In de jaren erna is tapdans beïnvloedt door allerlei dansvormen. Rond 1850 combineerden dansers de Afrikaanse Jubadans, de Engelse klompendans en de Ierse stepdans. De dansstijl die hieruit voortkwam wordt tegenwoordig beschouwd als de moderne vorm van tapdans.

William Henry Lane

De eerste stijl die tapdans in zich op nam was die van William Henry Lane, ook wel bekend als Juba. Hij wordt vaak de ‘uitvinder van de tapdans’ genoemd en was één van de eerste bekende ritmische dansers, met een unieke dansstijl die veel bekendheid verwierf in 1840. In zijn stijl verwerkte Lane Afrikaanse danspasjes, knipte hij met zijn vingers, klapte in zijn handen, schuifelde, sprong en gleed hij. Zijn dans bevatte percussie-elementen, was variërend in tempo, soms bliksemsnel, maar bovenal expressief: een stijl zoals nog nooit gezien was.

Ook was Lane één van de weinige zwarte entertainers die solo optrad naast blanken tijdens minstrel shows. Tijdens deze shows maakten blanke en zwarte entertainers Afro-Amerikanen belachelijk door op te treden met zwarte gezichtsschmink. Hierbij namen ze ook de manier van tapdansen op de hak door er stepdansen in te verwerken. Hierdoor is de tapdans ook beïnvloed door het Ierse stepdansen.

Vaudeville

Naarmate de minstrel shows in populariteit afnamen, verschoof het tapdansen naar het Vaudeville podium, waar onder andere muzikanten, dansers, acrobaten en goochelaars voor entertainment zorgden. Het was in deze periode (1919) dat het beroemde koppel Buck and Bubbles bekender werd: met John “Bubbles” Sublett die tapdanste en Ford “Buck” Washington die de muziek op de piano verzorgde. In één van hun optredens, The Class Act genaamd, droegen de heren een smoking, wat sindsdien is opgepakt als kenmerk van de tapdans.

Invloed Tapdans

Vandaag de dag wordt tapdans steeds populairder, bij volwassenen maar ook bij kinderen. Dit is onder andere gekomen door theatershows en tv-programma’s. Kijk bijvoorbeeld naar de theatershow Riverdance, waar de traditionele Ierse stepdance wordt gedanst in combinatie met tapdans, ballet en jazzdans. 

Voor de jongere generatie kun je denken aan Ralph Mackenbach - winnaar van het Eurovisiesongfestival 2009 - met zijn lied over tapdansen en aan musicals als Billy Elliot, waarin tapdans een belangrijk onderdeel is van de show.

Tegenwoordig wordt tapdans met allerlei muziekstijlen gecombineerd, zoals hiphop, funk en latin. Verder hebben artiesten als Gregory Hines – door velen beschouwd als de beste tapdanser van zijn generatie -, Savion Glover en Peter Kuit ervoor gezorgd dat de tapdans vandaag de dag fris en levendig blijft.

Bronnen:
Feet Beats
Wikipedia (NL)
Wikipedia (EN)