Isabelle Beernaert is geboren in 1973 te Kortrijk, België. Ze is choreografe voor diverse productiehuizen en evenementen zowel in de media, mode en theaterwereld. Ze choreografeerde haar eigen producties waaronder: Ne Me Quitte Pas (2011-2012), Et Après (2012), C’est la Vie (2013), Red, Yellow & Blue (2013-2014), Glass (2014-2015), Under my skin ( 2015-2016), Remastered Ne Me Quitte pas ( 2016-2017), Tabula Rasa (2017-2018), Le Temps Perdu (2018-2019) en Laat me ( 2019-2020).

Professionele dansopleiding

Vanaf haar 9e begon Beernaert aan een professionele dansopleiding aan de Koninklijke balletschool van Antwerpen, toen onder leiding van Jos Brabants en later Marinella Paneda. Ze kreeg haar eerste belangrijke rol op haar negende, ze vertolkte de jonge versie van het hoofdpersonage uit de opera Gansendonck in de Vlaamse Opera in Antwerpen.

Gedurende haar opleiding en stages heeft ze veel ervaring opgedaan en werkte ze met vele binnen- en buitenlandse choreografen, voor zowel klassieke als moderne theaterstukken. Enkele namen met wie ze werkte waren Marc Morris, Aimé De Ligniére, Heino Heiden, Ben Berghmans en Rick Odums. Beernaert werd vaak uitgekozen door haar sterk vertolkend karakter en persoonlijkheid.

Op 13-jarige leeftijd wist Isabelle dat ze choreografe wilde worden. Ze was niet alleen geïnteresseerd in de danstaal en bewegingen die ze kon creëren, maar ook in alles op het gebied van vorm. Het geheel waarmee een choreografie, stuk, productie of verhaal kon worden verteld in een scene zoals bijvoorbeeld licht, decor, kostuums en muziek. Onder begeleiding van Jeanne Brabants werd ze gecoacht in het proces als choreografe. Isabelle vond haar inspiratie in architectuur, literatuur, beeldende kunsten, mode en muziek. Tijdens haar opleiding creëerde ze talloze werkstukken.

Verschillende stijlen

Beernaert is in verschillende stijlen geschoold waaronder haar fundamentele basis in klassiek ballet, de Vaganova techniek. Daarnaast is ze ook geschoold in Martha Graham techniek, José Limon techniek, Cunningham techniek, modern/hedendaagse dans, Mat Mattox-jazz, mime, Bulgaarse dans, Spaanse dans, Argentijnse tango, Indische dans, Afrikaanse dans en yoga. Daarnaast bleef ze zich interesseren in andere stijlen en specialiseerde zich tot de Lester Horton techniek en modern-jazz. Beernaert voltooide deze specialisatie aan Centre Internationale de formation professionelle danse modern-jazz in Parijs na het winnen en verkrijgen van een beurs op de Concours internationale de dance de Voiron in Frankrijk. In 1993 werd Isabelle aangenomen bij het befaamde Alvin Ailey [LW1] Dance center in New York. Dit laatste was een cruciaal punt in haar leven en gaf een speciale wending aan haar verdere carrière.

Meer dan dans

Beernaert heeft zich niet alleen geschoold en gespecialiseerd in verschillende dansstijlen en technieken, maar is daarnaast ook opgeleid in beeldende kunsten, muziek, mode en dans- en kunstgeschiedenis. Zo heeft ze kennis opgedaan over notenleer en het bespelen van piano en saxofoon aan het conservatorium.

Alsof dat nog niet genoeg was, ontwikkelde ze zichzelf ook in filosofie, psychologie en deed ze kennis op over verschillende culturen zoals het Aziatische leven en dat van de Native Americans. Daarnaast ligt haar interesse ook bij literatuur en architectuur.

Een uitdaging die ze wilde aangaan en twee principes die ze wilde bestuderen en onderzoeken waren het bewegingsscala van een klassieke danser in vergelijking met een meer grond gerichte danstechniek zoals breakdance en hedendaags vloerwerk. Hierdoor ging ze zich ook in deze technieken verdiepen.  

Ze heeft haar bewegingsmateriaal op deze manier een breed multi-danstechnisch en multicultureel spectrum gegeven die ze nu door de jaren heen is gaan verfijnen naar een eigen handtekening.

Alle invloeden van technieken en meesters hebben geholpen bij het vormen van haar identiteit en artistieke karakter in de kunst.

Choreografie en beweging

Beernaert spreekt door haar brede ervaringen van haar klassieke opleiding, theater-, mode- en mediaterrein een breed publiek aan. Niet alleen kunstliefhebbers, maar ook de gewone mens die op zoek is naar vond kunst, cultuur of een authentiek verhaal met emotie. Met haar producties haalt ze inspiratie uit de middenweg tussen structuur van oude balletverhalen en vele korte, moderne choreografieën. Binnen haar choreografieën legt ze haar volledige ziel bloot, haar leven wat is toegewijd aan dans en muziek maar ook het menszijn, vrouw zijn, mama zijn en vriendin zijn. Wat ze voelt verwerkt ze in haar choreografieën; ze is een gepassioneerde, dansende filosoof en coach zoals ze zelf beschrijft. Ze brengt een verhaal waar iedereen zich op een bepaald punt mee wordt geconfronteerd, door een verhaal te vertellen van het alledaagse van de mens, het niet voor de hand liggende, de onderliggende emoties, het diepzinnige en de passie die ons doet leven.

Prijzen

Beernaert is choreografe geweest bij So You Think You Can Dance in Nederland/België en Oekraïne. Daarnaast heeft ze een aantal prijzen in ontvangst mogen nemen, naast de eerdergenoemde Concours Internationale de Danse modern-jazz, namelijk ook de KBC-Prijs voor Jonge Choreografen in 2002, en als winnares van The Ultimate Dance Battle in 2011 met haar team Heart2Beat. In 2012 en 2013 werd ze als winnares verkozen door het Nederlandse publiek voor de Dance Award met haar producties Et Après en Red, Yellow & Blue.

Danstheaterproducties

De combinatie van brede interesse en specialisatie heeft ervoor gezorgd dat Beernaert als choreografe niet meer weg te denken is uit de schouwburgen. Ieder jaar creëert ze een avondvullende danstheaterproductie en verzorgt daaromheen ook workshops/masterclasses, clinics, ontwikkelings- en onderzoeksperiodes voor zowel amateur dansers als professionele dansers van alle leeftijdscategorieën.

Haar danstheaterproducties hebben een authentiek verhaal dat het publiek aanspreekt en raakt. Zo nam ze haar publiek al mee naar haar huiskamer met Ne Me Quitte Pas (2011-2012), naar de straat met Et Après (2012), haar kijk op de wereld met Red, Yellow & Blue (2013-2014) en naar haar gedachten over de onvermijdelijke onvolkomenheden én het mooie van de mens met Glass (2014-2015). Ze heeft nu in totaal tien uitgevoerde producties op haar naam staan, met haar meest recente productie Laat me (2019-2020) nam ze ons mee in de intentie, passie, liefde en de roep van het hart die achter iedere creatie te vinden is. Haar nieuwste productie Naakt-NuDa Veritas zullen we komend jaar kunnen gaan bewonderen.

“The theatre is the most magical place on earth. It enables the choreographer to combine choreography, light and stage design to create a story through dance” – Isabelle Beernaert