The Ultimate Dance Battle winnen brengt je niet alleen een geldsom en roem, succes ligt ook in het verschiet. Het was Isabelle Beernaert’s moderne Heart2Beat team in het vorige seizoen van The Battle die met prachtige moderne en geweldig hiphop optredens de concurrentie voorbij schoot. Samen met een paar So You Think You Can Dance-finalisten kan het team nu een dansvoorstelling aankondigen en de zaal is uitverkocht. Maar kan Heart2Beat, een jaar na hun overwinning anderhalf uur lang vermaken?

De eerste twee dingen die je opmerkt als je de Meervaart binnenwandelt om je kaartjes op te halen is de misgeplaatste en doch mysterieuze titel van de show: Dancers on stage & my art entertainment en het publiek dat naar een voorstelling met tv-danssterren komt kijken: een jong en bijna te hip publiek. Zo hip, dat ik achter het Ultimate Dance Battle Team van Vincent Vianen in de rij stond. Er heerste hierdoor een gezellig feestsfeer in De Meervaart. Schreeuwende jongvolwassenen en moeders die meer praten over de geweldige dansers dan ernaar te kijken. Als het gordijn opzij gaat, hoor je een grote groep de naam van Angelo Pardo (Heart2Beat teamlid) roepen. De sfeer zit er in ieder geval goed in, nu de show nog.

De Isabelle Beernaert achtbaan
In plaats van dansers op het podium krijgen we op een groot scherm een compilatiefilmpje te zien van Heart2Beat’s reis naar de overwinning. Het filmpje had ik toevallig al op internet gezien en maakte toen weinig indruk, maar in een volle zaal was het een goede, maar ook ongewone introductie voor wat komen ging. Je ziet Isabelle’s team huilen en overwinnen op prachtige muziek, iedereen is er nu echt helemaal klaar voor.

De een na de andere spectaculaire solo, duet of groepschoroegrafie komt langs en allemaal zijn ze even indrukwekkend. Je hebt bijna alle stukken op tv gezien, maar in het theater zie je pas echt hoe goed elke danser wel niet is. Maar toch moet ik mijn kanttekeningen zetten bij de snelle overloop van elke choreografie. Alles ging zo snel in elkaar over en elk stukje duurde zo kort, dat je als kijker nauwelijks tijd kreeg om te ademen. Het gaat van hoogtepunt naar hoogtepunt en de muziek verandert soms bijna humoristisch van toon.

Vooral Juvat Westendorp kreeg onbedoeld de lachspieren van het publiek aan het werk toen hij direct na een stoer hiphopnummer gevoelig (zonder shirt, altijd zonder shirt) het theater in keek en zijn nog gevoeligere solo ten uitvoering bracht. Zijn bboy solo herkende iedereen en was geweldig om weer te zien, maar de hele voorstelling had er baat bij gehad als er soms iets meer pauze zat tussen duetten en solo’s. Al was het maar tien seconden, dan kan de kijker elk stuk even laten inzinken om daarna weer fris verder te kunnen kijken. Er zit ook geen grote lijn in de show, maar dit is maar een klein gemis. Af en toe weten de dansers bepaalde stukken wel goed aan elkaar te linken met een stukje acteerwerk.

Michael Jackson act steelt de show
Terwijl een deel van het publiek nog steeds joelt om de eveneens geweldige Angelo Pardo, steelt Patrick Karijowidjojo de show. Hij doet dit met enorm veel flair en blijkt een geboren entertainer. Alle dansers in de voorstelling kunnen goed dansen, maar ze kunnen niet allemaal even goed vermaken. Vooral als je ze vergelijkt met de sprankelende Patrick, die vooral bij zijn solomomenten schijnt. Een van de leukste momenten van de show was ook toen hij opeens tussen het publiek verscheen, met losjes een colbertje aan zodat iedereen kon zien hoe gespierd ook hij was. Zonder muziek vermaakte hij het publiek perfect met subtiele Michael Jackson pasjes en zelfs zijn zangkunsten. Zo bracht hij ‘The Way You Make Me Feel’ van de Michael Jackson er prima vanaf.

Maar je ziet pas echt wat voor geweldenaar hij is, bij zijn uitgebreide solo. Hier laat hij zien hoe ongelofelijk goed hij kan poppen. Op het ene moment lijkt hij een menselijke robot om op het andere moment te dansen in vloeiende golfbewegingen (waving). Dit doet hij allemaal op ongekend hoog niveau en ik wil bijna een moeder voor me heen en weer schudden omdat ze meer praat dan kijkt. Als Patrick later in de show dan ook nog eens een geweldige locker blijkt te zijn, heb ik er een favoriete danser bij.

De kleine So You Think You Can Dance ster
Van de ene ster door naar de andere ster: Nina Plantefève. De winnares van So You Think You Can Dance 2011 was heel vaak te zien. En ik durf het eigenlijk niet te zeggen, maar het werd soms te vaak. Dat ze een hoofdrol vertolkt, is vanwege haar populariteit niet zo raar. Maar met zoveel goede dansers, had ik het leuk gevonden als eens iemand anders de beurt kreeg om te schitteren. Maar als iedereen dan op het podium staat, zit je toch naar de hele kleine Nina te kijken. Op de een of andere manier trekt ze de ogen naar zich toe, mede door haar geweldige danskwaliteiten.

De show gaat richting de climax en er is bijna geen enkel saai moment. Toch had ik gehoopt dat er nog iets meer tijd was gestopt in sommige optredens. Het viel me vooral op dat veel choreografieën, die solo werden uitgevoerd waarschijnlijk beter uit de verf waren gekomen in een groep. Maar de succesvolle dansers zullen waarschijnlijk niet genoeg tijd hebben gehad om meer groepschoreo’s voor te bereiden.

De show eindigt met de hiphop choreografie ‘who run the world’. De choreografie waarin Isabelle Beernaert de overwinning van The Ultimate Dance Battle 2011 binnenhaalde door zelf mee te dansen. Dit keer blijft Isabelle backstage en laat ze het aan de geweldige groep van dansers over. De voorstelling was voor The Ultimate Dance Battle en So You Think You Can Dance fans perfect en al die gespierde mannen waren voor de vrouwen waarschijnlijk ook niet vervelend om naar te kijken.