De tweede stop van het tourneeprogramma van de Junior Company is theater De Meerse in Hoofddorp. Hier genoot het publiek op donderdag 12 februari van Balletklassiekers en moderne meesters. De talentvolle jonge dansers van de Junior Company dansten werk van bekende choreografen zoals Hans van Manen en Rudi van Dantzig, maar ook van nieuw choreografisch talent zoals Milena Sidorova en Robert Binet. Het gevarieerde programma was een groot succes. Nooit eerder heb ik het publiek zo enthousiast gezien!

Junior Company op tournee met Balletklassiekers en moderne meesters

De Junior Company is in 2013 opgericht om een brug te slaan tussen professionele dansopleiding (De Nationale Balletacademie) en professioneel gezelschap (Het Nationale Ballet) en telt op dit moment dertien jonge topdansers. In een zeer geënsceneerde, doch vermakelijke, korte film vooraf aan de voorstelling, stellen zij zich voor. Ook Ernst Meisner, artistiek coördinator van de Junior Company, spreekt ons kort toe. Deze persoonlijke, informele, maar professionele benadering typeert de gehele dansvoorstelling. Voordat iedere nieuwe choreografie gedanst wordt, wordt eerst een korte video getoond waarin wij de dansers tijdens de repetitie aan het werk zien. 

In theater De Meerse krijg ik overigens sterk het idee dat er ook een brug geslagen wordt voor de toeschouwers. Het publiek bestaat vanavond uit opvallend veel bejaarde balletliefhebbers en jonge gezinnen; niet uit dansers of anderen uit het werkveld. Ik zelf heb vanavond mijn vriend meegenomen, voor wie dit zijn allereerste balletvoorstelling is, en besluit hem te betrekken in mijn recenseerwerk. Na iedere choreografie vraag ik hem: “Wat vind je ervan?” 

Napoli van August Bournonville

Tijdens Napoli (1842) van de Deense balletmeester August Bournonville raak ik extreem onder de indruk van het snelle voetenwerk en gedetailleerde ballettechniek, een stijl waar de choreograaf in de 19e eeuw furore mee heeft gemaakt. Voor de jonge dansers is dit ballet met zijn veeleisende techniek een grote uitdaging en soms wankelt een danser, maar over het algemeen is het een indrukwekkende opening. Ze laten zien dat dansen bij de Junior Company geen kinderspel is. 

Mijn vriend, afgeleid door de snoeperige kostuums, zegt: “Dit is wel erg zoet. Als een hele voorstelling zo is, zou ik het niet trekken.” Ook ergert hij zich aan de onwrikbare glimlach van de dansers: “Het is te lief en te vrolijk.”

Embers van Ernst Meisner

De tweede choreografie is van Ernst Meisner zelf en misschien wel mijn favoriet van de avond. Embers (2013) is een speciaal voor de Junior Company gecreëerd duet. De uitvoering van Nancy Burer en Thomas van Damme is passievol en geloofwaardig. 

Dit moderne duet, gedanst op de meeslepende muziek van Max Richter, pakt mij en mijn vriend helemaal in: “Deze vind ik wel mooi, zo vloeiend.”

Het Zwanenmeer van Rudi Dantzig

De Witte Zwaan Pas de Deux (1988) uit Rudi van Dantzig’s versie van Het Zwanenmeer  wordt geroemd om zijn lyrische schoonheid en kon natuurlijk niet ontbreken in deze tournee. Dit najaar zag ik dit duet nog toen het gehele ballet werd opgevoerd, maar ik vind deze versie - zonder het klassieke decor - veel mooier. De coaching van stersoliste Igone de Jongh is succesvol, jonge danseres Yuanyuan Zhang is een prachtige zwaan! 

Mijn vriend: “Hierover heb ik geen uitgesproken mening. Het is precies wat ik van ballet verwacht. Wel vind ik het jammer dat de mannelijke dansers slechts als kapstok dient. Dit is een solo voor een vrouw, met ondersteuning.” 

Full Moon van Milena Sidorova

Door Full Moon (2008) van Milena Sidorova wordt iedereen aan het lachen gemaakt en ook mijn vriend is enthousiast: “Dit is leuk!” In deze humoristische solo kan een jongen - in pyjama - de slaap niet vatten, omdat zijn hoofdkussen een eigen leven leidt en hem een goede nachtrust ontzegt. Danser Bart Engelen laat hier zien dat hij niet alleen een geweldige techniek beheerst, maar ook een fenomenale entertainer is: “Het is net een animatiefilmpje, zo cartoonesk, en de mimiek van die danser! Wow!” 

Visions Fugitives van Hans van Manen

In Visions Fugitives (1990), een ballet voor drie mannen en drie vrouwen, wilde Hans van Manen puur de essentie van dans neerzetten, ontdaan van franje en versieringen. Het is een choreografie die uit op zichzelf staande stukken bestaat, met gekke loopjes, hoekige armen, en geflexte voeten en handen - typerend Hans van Manen. De choreografie doet wat ‘donker’ aan, maar de blauwe gestreepte bodysuits doen me dan wel weer aan zuurstokken en ander snoepgoed denken en maken het geheel iets luchtiger. 

Wanneer aan het einde een danser stil op de grond blijft liggen, terwijl anderen aan haar voorbijlopen, denkt mijn vriend dat ze is doodgegaan: “Ik heb het idee dat ik er een verhaal in moet zien, maar weet niet wat dat zou moeten zijn.” Doordat de choreografie zo fragmentarisch is, weet het publiek niet wanneer ze morgen applaudisseren en wordt er te pas en te onpas geklapt. Mijn vriend merkt op: “Dit lijkt wel een oefening in het proberen het publiek niet te laten applaudisseren.” 

Surfacing van Robert Binet

Na de pauze is het genieten van twee wereldpremières. Surfacing (2015) van jonge choreograaf Robert Binet gaat over groepsvorming en de behoefte aan individuele vrijheid, over het volwassen worden en de botsingen die daarmee gepaard gaan. Het valt op hoe goed deze hedendaagse balletchoreografie op de Junior Company past. Surfacing wordt niet op spitzen gedanst en is een mooie tegenhanger voor de klassiekere balletten van voor de pauze. 

Mijn vriend is net als mij onder de indruk, maar niet uitgesproken enthousiast: “Wel mooi, met al die lijnen. Alle losse bewegingen pasten als een groter geheel bij elkaar.” 

Blink van Juanjo Arques

De tweede wereldpremière is van Juanjo Arques. Blink (2015) wordt gedanst in olympisch aandoende sportpakjes en is even atletisch qua energetische uitstraling. De choreografie gaat dan ook over jeugd en energie, over de snelheid van de technologische wereld. De dansers laten met Blink een Amerikaanse ‘go-get-it attitude’ zien - met bijbehorende ‘smile’. Hoe onvermoeibaar, ambitieus, en professioneel deze dansers zijn, wordt duidelijk wanneer Bart Engelen met pleisters en bloedende schaafwonden op zijn knieën doordanst alsof er niks aan de hand is. 

Ook Blink bevat humor en wordt goed ontvangen door mijn vriend. Het blijken vooral de grappige choreografieën te zijn die hem aanspreken. De modernere balletten vindt hij ook wel mooi, maar van het echte klassieke ballet moet hij weinig hebben. Een mening die ik in alle eerlijkheid deel; de oudere balletten zijn interessant als historisch erfgoed, maar raken ook mij niet. Het is in de meer hedendaagse balletten dat we een stukje van onszelf herkennen. 

Staande ovaties voor de Junior Company

Dat de balletvoorstelling van de Junior Company niet alleen bij ons goed bevallen is blijkt uit de massale staande ovatie van het publiek in theater De Meerse. Zodra de laatste choreografie gedanst is en de andere dansers het podium op lopen, staat iedereen al op uit zijn stoel en wordt er luid geapplaudisseerd. Nooit eerder heb ik gezien dat een dansvoorstelling met zo veel enthousiasme ontvangen wordt! 

De Junior Company is tot en met 19 mei op tournee. Ga naar de website van de Nationale Opera en Ballet voor de speellijst van Balletklassiekers en moderne meesters.