Dansers bewegen vanuit het hart, maar lopen tegelijkertijd met hun ziel onder de arm. Voor niet-dansend publiek zijn de drijfveren voor zo’n twijfelachtig leven (soms) moeilijk voor te stellen. Om aan te tonen wat dansers de harde danswereld helpt te doorstaan, ontwikkelde het modetijdschrift ELLE ‘The Movement’. Danseres Sara Mearns liep tijdens haar ballet carrière meerdere blessures op. Ze was bang nooit meer te kunnen dansen. Maar met genoeg doorzettingsvermogen en oefening zette ze haar carrière voort.

Danseres Sara Mearns

De 31-jarige ballerina heeft een glansrijke danscarrière op haar naam staan. Mearns vertolkte inmiddels al rollen in meer dan 35 balletten van het New York City Ballet. De danseres werd na het afronden van de dansopleiding aan de School of American Ballet aangenomen bij het balletgezelschap. Mearns werd op 17-jarige leeftijd gepromoveerd tot corps de ballet en danste op haar 19e voor het eerst een solistische hoofdrol.  Drie jaar later werd de ballerina benoemd tot eerste soliste.

Haar danscarrière heeft Mearns te danken aan haar jarenlange toewijding aan de danswereld. Op haar derde begon de ballerina met balletlessen in haar geboorteplaats Columbia in South Carolina. Vanaf haar dertiende werd dit vervangen door klassieke ballettraining van hoog niveau. En hard werken loont. Zo werd Mearns in 2003 benoemd tot ‘grote belofte’ tijdens de uitreiking van de Mae L. Wien Award.

Ballet is mijn zuurstof

Het jarenlang harde werken liet zijn sporen achter bij de ballerina. “Ik heb vele, vele, vele blessures gehad. Mijn rugblessure was er een van. Ik kon acht maanden niet dansen,” vertelt Mearns in de video van ELLE. “Het zorgde ervoor dat ik ’s nachts wakker schoot. Mijn lichaam komt nu op de eerste plaats, boven wat dan ook in mijn leven.” De blessures maakte Mearns sterker. Ze leerde hoe belangrijk dans is. Het gevoel van niet kunnen dansen was ondragelijk voor de ballerina. “Als ik ’s ochtends wakker word en zeg: ‘God, ik weet niet of ik het kan.’ Dan ga ik terug in de tijd en herinner ik me de dagen dat ik ontwaakte en niet kon dansen.” Die gedachte maakt dat de ballerina elke dag vooruitkomt en niet vergeet hoe groot haar passie voor dans is.