Ted Brandsen (1959) is voormalig danser bij Het Nationale Ballet, waar hij sinds 2003 werkzaam is als artistiek directeur en huischoreograaf. In die eerste functie heeft Brandsen ook in het buitenland succes gehad voor het West Australian Ballet in Perth. Daarnaast staat zijn werk op repertoires van verschillende buitenlandse dansgezelschappen.

Ted Brandsens eerste dansvoorstelling

Van 1981 tot 1991 danste Ted Brandsen bij Het Nationale Ballet. Toen hij in 1985 meedeed aan een choreografieworkshop werd zijn interesse voor het vak choreograaf gewekt. Nadat hij stopte met dansen in 1991 kon hij zich volledig richten op het choreograferen. Zijn eerste werk, Four Sections, kwam in 1992 uit en ontving de Perspectiefprijs, een aanmoedigingsprijs voor jonge kunstenaars.

Thuisbasis Het Nationale Ballet

In de jaren die volgden creëerde Brandsen verschillende choreografieën voor diverse Nederlandse dansgroepen, maar Het Nationale Ballet bleef zijn thuisbasis. Hiervoor schreef hij in de periode van 1993 tot en met 1995 drie dansvoorstellingen: het klassieke balletstuk Crossing the Border, die in première ging in 1993, het moderne balletstuk Blue Field en het klassieke balletstuk Bach Moves, die beide voor het eerst werden opgevoerd in 1995.

Ted Brandsen in het buitenland

Nederlandse dansgezelschappen zoals Introdans en dansfestivals zoals het Holland Dance Festival treden op met Brandsens werk. Maar zijn stukken worden ook opgemerkt in het buitenland, waar dansgezelschappen als het Istanbul Staatsballet, het Donauballet, het Ballet-Théâtre de Bordeaux en Les Ballets de Monte-Carlo zijn stukken uitvoeren. Van 1998 tot en met 2002 is Brandsen zelfs werkzaam buiten de Nederlandse grens, namelijk bij het West Australian Ballet in Perth. Zijn leven in Australië bevat veel dansstukken, een medaille voor zijn bijdrage aan de Australische balletcultuur en de Australische Dance Award for Choreography voor Carmen (2000).

Terugkeer naar Het Nationale Ballet

In 2002 keert Brandsen terug naar Nederland, naar Het Nationale Ballet om precies te zijn, waar hij wordt aangenomen als huischoreograaf en adjunct artistiek directeur. Als Wayne Eagling zijn rol als artistiek directeur achter zich laat in 2003 neemt Brandsen het over. Tegelijkertijd blijft hij voorstellingen voor het dansgezelschap maken, zoals Light Journey (2002), Body (2004), Vuurvogel (2004), Stealing Time (2006) en Hallelujah Junction (2007).

Ted Brandsens versie van Coppélia

Coppélia vertelt het verhaal van een uitvinder en zijn levensechte pop, en twee geliefdes die op het punt staan te trouwen. De originele balletvoorstelling van de Franse choreograaf Arthur Saint-Leon ging in 1870 in première. Brandsens versie werd voor het eerst laten zien in februari 2008, met een iets andere twist dan het origineel en een licht veranderde verhaallijn. Het algemene beeld dat je ziet als je naar het podium kijkt is erg belangrijk bij Coppélia. Volgens Brandsen is de voorstelling alsof je je in een fotoboek bevindt.

Ted Brandsen als leidinggevende

In 2013 is Brandsen tien jaar lang directeur van Het Nationale Ballet. Het blijkt een goed jaar voor de choreograaf: Brandsen werd in juni tot artistiek adviseur van de Nationale Balletacademie benoemd. Hij schreef voor deze academie de choreografie Verge, en de Junior Company van het Nationale Ballet - een project wat ontstaan is uit zijn idee - ging op 1 augustus van start.

Bronnen
Het Nationale Ballet
Theaterencyclopedie