Onstaan van de mambo

De mambo komt oorspronkelijk uit Cuba. Het woord ‘mambo’, wat ‘gesprekken met de goden’ betekent, is de naam van een priester in Haïtiaans Voodoo. Deze is ontstaan uit de taal van de Afrikaanse slaven, die in die tijd werden gehaald naar de Cariben. De ‘mambo’ zou optreden als healer, organisator, entertainer of spirituele adviseur. 

1938 schreven Orestes en Cachao López een lied genaamd ‘Mambo’. Het ritme van de mambo is een combinatie van de swing en de Cubaanse muziek. 
Perez Prado wordt de grondlegger van deze dansstijl genoemd, omdat hij deze dans als eerste in een nachtclub in Havana, La Tropicana, in 1943 introduceerde. Vanaf dat moment werd de dansvorm een hit en namen bekende Latijns-Amerikaanse bandleden deze dansstijl en muziek op in hun repertoire en gaven hier een eigen twist aan. 

De mambo werd later ook bekend in de Verenigde Staten. Zo werd de dansstijl als eerst gedanst in de Park Plaza Ballroom van New York. Dit was een plek waar veel dansers uit Harlem hun dag spendeerden. In 1947 was de mambo-gekte op zijn hoogtepunt. Een aangepaste versie van de mambo, met minder acrobatiek, werd zelfs in dansstudio’s, hotels en clubs in New York en Miami gedaan. De mambodansers werden als snel ‘mambonicks’ genoemd. Toch duurde de populariteit van de mambo niet lang. Vandaag de dag wordt deze dansstijl gezien als dansvorm voor gevorderden. 

Mambo

Het ritme van de mambo is gelijk aan de langzame bolero, maar kent wel complexere danspatronen. De dansstijl kent geen eerste tel, zoals bij vele andere dansstijlen. Hiervoor wordt de laatste pas van de 4/4-maat langzamer gedanst. De man begint altijd met zijn linkervoet. De heupen, net zoals bij veel Latijns-Amerikaanse dansen spelen een grote rol. 
Andere Latin dansstijlen die uit de mambo zijn voortgekomen zijn onder andere de chachacha en salsa. 

Bekijk hier hoe de basispassen door twee professionele dansers worden uitgelegd: