Ontstaan van de chachacha

Na de Tweede Wereldoorlog vertrokken veel latino’s naar de Verenigde Staten en brachten zij hun eigen dansen en muzieksoorten mee. Het waren de Cubanen die de chachacha meebrachten naar de VS. In het begin van de jaren ’50 kwam deze Latijns-Amerikaanse dans steeds vaker voor in danszalen en dook de dansstijl ook op in de Amerikaanse nachtclubs. De Amerikanen, in tegenstelling tot de latino’s, dansten de mambo, wat de voorvader van de chachacha is. 

De oprichter van de chachacha is Enrique Jorrin. Hij was componist, violist en directeur van het Cubaanse dansorkest ‘América’ uit Havana. Hij koppelde de gezongen melodie en gespeelde muziek van elkaar los, zodat er een versie ontstond waarop makkelijk gedanst kon worden. De muziek klonk als een slow-mambo. Over het algemeen had de mambo een gecompliceerd ritme en was de chachacha makkelijker bij te houden, omdat de muziek wat langzamer was.

Zo werd in 1951 Jorrin’s deel van La engañadora beschouwd als de voorvader van de chachacha. De chachacha is vernoemd naar het geluid dat de zij-sluit-zij bewegingen in het basisfiguur maken op de dansvloer. In 1953 werd deze dansstijl in het Europese wedstrijdcircuit geïntroduceerd. 

Chachacha

De chachacha is de jongste Latijns-Amerikaanse dansvorm onder de stijldansen. Deze wordt altijd op een vierkwartsmaat in partners gedanst. De dansvorm wordt gekenmerkt door het snelle voetenwerk en souplesse in de heupen, wat erg belangrijk is. Tijdens het dansen is het belangrijk dat de benen volledig worden gestrekt bij de zij-sluit-zij beweging. Bij de voor- en achterwaartse passen speelt de verplaatsing van gewicht een grote rol. Dit is belangrijk, omdat zo de heup ook naar buiten kan worden gedraaid. De danser houdt zijn voeten tijdens de gehele dans zoveel mogelijk aan de grond.  
Bij de stijldansvormen, zoals chachacha, wordt er altijd een verhaal vertelt. In verhalen van de chachacha is het de vrouw die de man uitdaagt.