Home » Review
Clou Dance Company

ParPar van Clou Dance Company: ‘‘Een emotionele reis door een universeel thema’’

Redactie

Door: Wendy van Groeninge

Hannah Zwaans en Margot Kerstens zijn in 2018 afgestudeerd aan de Fontys Academie voor Danseducatie in Tilburg. Met hun afstudeerstuk ‘Ehm’ (2018) wonnen ze de entreeprijs op Festival Boulevard. Deze samenwerking beviel zo goed dat ze hierna samen een danscollectief zijn begonnen: Clou Dance Company. 

Nieuw werk

Het Hebreeuwse woord voor vlinder, ‘Parpar’, is de titel van het nieuwste werk van de danseressen. Ondanks de beperkingen van corona zoeken ze naar mogelijkheden om het stuk te delen met publiek. Het thema van deze voorstelling is vrijheid. Wat betekent vrijheid voor je, en wat zou je doen als deze je ontnomen wordt. 

Magische saxofoonmuziek

Als voorprogramma heeft het dansduo een muzikant uitgenodigd. Iván Sánchez, een Spaanse saxofonist die in Nederland woont, speelt een aantal stukken op sopraan en alt saxofoon.  Het publiek zit per coronabubbel op een apart vloerkleedje in een grote, hoge lege dansstudio. Terwijl regen op het dak klettert, en het publiek niet naar zichzelf probeert te kijken in de spiegelwand, galmen magische muzieknoten de ruimte in. 

Subtiele opbouw van de scènes

Tegen het einde van het muzikale intro moeten de bubbels één voor één naar de zaal op de eerste verdieping waar ze met uitvoerige aanwijzingen in een grote kring gezet worden. De positie van het publiek wordt verder begrensd wanneer de ene danseres met een spuitbus cirkels trekt. De ruimte waar de andere danseres in moet staan is ook door steeds kleinere cirkels verder ingeperkt. Ze begint te dansen in deze aangegeven bewegingsruimte en de ander leidt haar in een ‘stop en ga’ in steeds ongemakkelijkere posities. Het publiek wordt betrokken en mag ook beslissen wanneer de danseres danst of wanneer ze stopt. Dit leidt nu nog tot hilariteit. Hierna volgt het neerzetten van een heftige vertoning waarbij de één de controle steeds meer overneemt en de ander dit over zich heen laat komen. Het is nergens stereotiep. De overheersende danseres gaat organisch en subtiel te werk. De onderdrukte danseres weet haar positie in de scène volkomen duidelijk te maken door haar bewegingstaal. Na een tijdje lijkt de onderdrukte danseres te breken en reageert steeds passiever. Ze probeert haar positie wel vol te houden maar soms laat haar spierspanning het afweten waardoor de andere danseres valt. Deze reageert vol ongeloof en doet er nog een schepje bovenop. 

Grondwerk

Ze duwt, trekt en sleept haar slachtoffer over de grond totdat deze niets meer kan. Er zijn geen andere opties meer en de onderdrukker besluit dat ze haar ook als een pop kan gebruiken. Zo kan ze ook doen wat ze wil. En dat doet ze dan ook. Op de tonen van een vrolijk muziekje stift ze de lippen van haar slachtoffer, fatsoeneert het haar en duwt een sigaret in de mond. Een vuurtje moet van het publiek komen. Dit lukt niet, tot grote teleurstelling van de onderdrukker, en ze gaat verder met het bewerken van haar slachtoffer die nu eigenlijk niet meer rechtop kan zitten. Een steen verschijnt op het dansoppervlak en de onderdrukker gooit deze naar enkele toeschouwers met het verzoek deze terug te gooien. Dat lukt. Op een gegeven moment rolt ze de steen naar de cirkel waar de voor dood achtergelaten pop langzaam weer tot leven komt. De danseres in de cirkel wordt diverse malen geraakt maar gaat gewoon door met haar grondwerk. Wanneer de onderdrukker enkele toeschouwers uitnodigt om de steen ook naar de cirkel te rollen is er lichte aarzeling. Sommigen rollen de steen expres in een andere richting. De onderdrukker doet nog een keer voor dat het echt de bedoeling is dat je de danseres raakt. 

Een performance die rukt en trekt aan de emoties

Een deel van het publiek verzet zich door de steen niet te accepteren. Ongeloof wanneer anderen de steen wel naar de cirkel rollen. Triomfantelijk begint de onderdrukker de onderdrukte weer in allerlei posities te dwingen. Maar uit het diepst van haar wezen borrelt de dapperheid van de onderdrukte op.  Ondertussen heeft de performance zodanig aan de emoties van het publiek gerukt en getrokken dat dit verzet voorzichtig gebracht moet worden voor de geloofwaardigheid. En dat doen de danseressen. In een continue ongenadige dansfrase weet de onderdrukte met haar bewegingen de onderdrukker te overtuigen dat het anders kan. Dit is niet dwingend zoals bij het gedanste samenspel in de vorige scènes. Het is eerder een intens vastberaden werken naar een nieuwe situatie. Het publiek heeft nog steeds flarden van ongeloof, woede, opstandigheid en gelatenheid in de borstholte wanneer de onderdrukker zich huilend in de armen van haar slachtoffer overgeeft. Zij accepteert het met een innige omhelzing.
Dit was meer dan perfecte danstechniek van twee op elkaar afgestemde danseressen. Het was meer dan een interactief dansduet. Dit was een emotionele reis door een universeel thema.

 

Hannah Zwaans
Nieuwsgierig en idealistisch bevraagt Hannah vanuit sociaal-maatschappelijk en filosofisch gedachtegoed de wereld om haar heen. Als danskunstenaar en docent dans en interdisciplinaire projecten wil ze proberen positieve veranderingen uit te lokken.

Margot Kerstens
Margot wil dat dans je raakt en streeft als danstherapeut, dansdocent en performer naar een ultieme combinatie van techniek en beleving in de persoon achter de danser. Dans moet tot leven komen voor zowel leerlingen als het publiek. 

 


Droom jij van een danscarrière? In onze Opleidingenspecial(link is external) lees je alles over dansopleidingen en audities.

Altijd op de hoogte blijven van wat er in de danswereld gebeurt? Neem een abonnement.


 

Meer inspiratie