Nadat hij meer dan anderhalf jaar afwezig was wegens een blessure, is onze enige Nederlandse mannelijke eerste solist terug op het podium. In juni was Marijn Rademaker weer te bewonderen in het International Young Patrons Circle Gala van het Nationale Opera & Ballet. Hoe denkt Rademaker zelf over zijn blessure?

‘Blessures horen bij onze baan, kan gebeuren, we komen sterker terug! Dit maken dansers zichzelf wijs als ze tijdelijk niet kunnen dansen’, schrijft Rademaker op zijn website. Maar natuurlijk blijven blessures pijn doen. Het ergste voor Rademaker was dat hij gedwongen was te laten gaan datgeen waar hij het meeste van houdt: dansen.

Leer van je dansblessures

In zijn danscarrière heeft Rademaker verschillende blessures gehad, al heeft hij in dat proces veel geleerd over zijn eigen lichaam. Vaak wordt gezegd dat blessures je sterker maken. Dat klopt. Je komt ook slimmer terug en dat is volgens Rademaker nog belangrijker.

Tijd om te stoppen met dansen

Vanaf jonge leeftijd worden dansers onder druk gezet om te presteren in een competitieve omgeving. Gedreven om de beste te zijn. De besten zijn niet zwak, zeggen ze. Dus willen ze niet stoppen. Wanneer is het tijd om te stoppen? Een collega in Stuttgart zei eens tegen Rademaker, 'Als je nog kan lopen, kan je nog dansen!'. Zij is hiervan het wandelende bewijs, maar Rademaker twijfelt of het gezond is. Aan de andere kant zijn er ook dansers die te gauw stoppen. Soms moet je door de pijn heen werken en verdwijnt de pijn vanzelf na een aantal maanden of weken. Soms beter van niet. Het is alleen moeilijk om te weten met welke soort pijn je te maken hebt. De meeste dansers negeren de pijn en gaan door. In de danswereld wordt dat gezien als sterk en professioneel, maar is het dat wel? Volgens Rademaker is dit erg persoonlijk.

Dansers en het schuldgevoel

Dansers voelen zich vaak schuldig als ze een blessure oplopen, terwijl dit meestal niet aan hen te wijten is. Moeten we ons wel zo voelen? Stellen we echt mensen teleur?

Ja en nee, aldus Rademaker. Mensen zijn teleurgesteld om je niet op het podium te zien, maar ze zijn niet teleurgesteld in jou als persoon. Een blessure is op zichzelf al erg genoeg, daar hoeft geen schuldgevoel bovenop te komen. Als dansers moeten we gewoon ons uiterste best doen om snel weer gezond terug te komen.

Ouder en wijzer

Nu hij ouder is, gaat Rademaker anders met blessures om. Er komen gedachtes als 'misschien is het wel de laatste keer dat ik dit ballet dans' in zijn hoofd. Hij is dankbaar voor zijn dansrepertoire tot nu toe, maar dansers willen altijd meer. "Onze carrière is kort en de tijd tikt."

De oplossing van Marijn Rademaker

In zijn verhaal kaart Rademaker twee essentiële punten aan. Ten eerste is het voor de geest belangrijk om een plan te hebben. Zonder een plan krijg je te maken met onwetendheid, onzekerheid en soms zelfs paniek. Ten tweede is een betrouwbare en bovenal geïnteresseerde dokter cruciaal.

En ja: ‘blessures horen bij onze baan, kan gebeuren, we komen sterker terug!’

Bron: marijnrademaker.com, Injury, recovery and what to think about it....