Crazy van de blues met Crazy Blues van het Internationaal Danstheater
Maandag 23 februari ging Crazy Blues van het Internationaal danstheater in première in het De La Mar theater in Amsterdam. In dansvoorstelling Crazy Blues brengen de dansers, de zangeres en muzikanten een eerbetoon aan de bluesmuziek en -dans. Een hypnotiserende voorstelling waarin je de blues niet alleen kon horen, maar ook kon zien.
De kracht van bluesmuziek
De bluesmuziek en -dans vindt zijn oorsprong in de tijd dat de slaven werden getransporteerd naar de nieuwe wereld: Amerika. In Crazy Blues komen deze ‘roots’ van de blues naar voren, waarbij wordt verteld wat de blues is. Het gaat over de diepste gevoelens die ons roeren en dat je die kan delen met de mensen om je heen via dans en muziek. Op het podium is het meer dan een middel om met elkaar te communiceren en zie je ook de schoonheid en de kracht van de blues op zichzelf.
Dansvoorstelling Crazy Blues
Op het podium staan twee grote houten verplaatsbare blokken van iets minder dan een mens hoog. Daar bovenop links staat de zangeres, en profil, en aan de andere kant zit een man met de rug naar ons toe. De dansers, die voor het blok dansen, bewegen laag bij de grond en dragen nette pakken waarvan de naden niet helemaal zijn gestikt zijn, waardoor er grote gaten in de kleren lijken te zitten. Naarmate het stuk vordert trekken de dansers soms hun jas of broek uit. Later in de voorstelling worden deze pakken ingewisseld voor zwierige jurken bij de vrouwelijke dansers. Daardoor worden de vrouwen ook vrouwelijker. Daarvoor was er geen belangrijke onderscheid tussen man of vrouw, maar nu staan er duidelijke mannen en vrouwen op het podium. Dit geeft de duetten een andere betekenis. Bijvoorbeeld de betekenis van een man-vrouwrelatie. Ook de zangeres wisselt haar pak in voor een prachtige vrouwelijke jurk.
De blokken, die in het begin op een soort muur lijken, kunnen verreden worden. Hierdoor kunnen er allemaal andere toneelbeelden gecreëerd worden. De dansers hangen erop, zetten zich er aan af, en gaan er op zitten of staan. De houten blokken kunnen alles worden. Ze kunnen bedreigend zijn of juist een baken waar je rust kunt vinden. Dit toneelbeeld creëert een omgeving waarin voor mij de essentie van de blues naar voren kan komen. Door de gedetailleerde soberheid staat de kracht van de muziek en dans centraal en wordt alles heel eerlijk als de blues zelf.
Iedere danser zijn eigen Crazy Blues
Aan het begin van de dansvoorstelling dansen de dansers laag bij de grond in één stramien op het ritme van de muziek met hele golvende en doorlopende bewegingen. Ze lijken een massa te vormen. Ze zijn donker belicht en dragen onafgewerkte pakken. Het geheel doet gelijk denken aan de slavernij waar de bluesmuziek en -dans is ontstaan, hoewel het er niet dik bovenop ligt. Naarmate de voorstelling vordert laten de dansers meer hun eigen gevoelens zien tegenover het algemene ‘lijden’. In duetten of solo’s laten ze zien waardoor zij geraakt worden als mens.
Door de mix van klassiek ballet en bluesdans waarmee het Internationaal dans theater in Crazy Blues werkt, wordt de dans zowel lichtvoetig en vloeiend als ritmisch en geaard zoals de blues dans. De mix tussen deze stijlen creëert een hele krachtige dans. De dansers lijken moeiteloos van de ene naar de andere beweging te glijden terwijl het een bepaalde spanning houdt.
Zangeres Joy Wielkens vertelt de blues
Zangeres en actrice Joy Wielkens zingt de hele voorstelling door zonder ook maar één keer te verzwakken en de spanning te verliezen. Samen met de band en de dansers vertolkt ze krachtige blues nummers. Ze is heel sterk aanwezig op het podium, maar er is geen enkel moment dat ze de show steelt. Er is een prettige balans tussen haar aanwezigheid en die van de dans. Ze loopt moeiteloos tussen de dansers door en is helemaal opgenomen in het toneelbeeld. Eén van de dansers, Dries van der Post, is haar tegenspeler. Terwijl de andere dansers veelal de bluesmuziek vertalen, gaat Dries in dialoog met haar als dansend lichaam. Als Wielkens zingt over een man die haar verlaten heeft en wordt Dries die weggelopen man. Als zij later weer iets anders zingt, kan hij ook weer meteen een andere rol aan nemen. Duidelijk is dat deze twee een verhouding tot elkaar hebben, terwijl de andere dansers meer de uiting van haar stem lijken met ieder hun eigen kleur en karakter.
Crazy van de blues van het Internationaal Danstheater
De band, de zangeres en de dansers van het Internationaal Danstheater laten in de dansvoorstelling Crazy Blues de blues zien waarin kleine persoonlijke details naar voren komen. De muziek en dans werken samen en zijn beide gelijk aanwezig. Ik ging helemaal mee in wat er op het podium verteld werd en ik ben stiekem geïntrigeerd geraakt door de blues. Zo liet het Internationaal danstheater de kracht die de blues uitstraalt zien en de kwetsbaarheid van de mens aan mij.
Crazy Blues van het Internationaal Danstheater is nog tot en met 22 mei te zien in verschillende theaters. Ga naar de website van het Internationaal Danstheater voor de speellijst.
