De Belgische choreografe Isabelle Beernaert staat centraal in de nieuwe documentairereeks “Isabelle Beernaert komt thuis”. In Schouwburg Kortrijk in de geboorteplaats van Isabelle, interviewt Kurt Ostyn de choreografe.

Choreografieën

Verschillende citaten en liedteksten snijden de gespreksonderwerpen aan in het interview. Het eerste onderwerp dat aan bod komt, is passie en vuur, iets wat Isabelle zeker voelt in zichzelf. Ze is begonnen bij de Koninklijke Balletschool Antwerpen en is vervolgens verder gegaan met modern, jazz, etnische stijlen, breakdance en hiphop. Vanuit alle stijlen raakt ze geïnspireerd.

In haar vorige stuk, Le Temps Pendu, zocht ze naar de rust in zichzelf. Inmiddels heeft ze het vuur weer gevonden en barst ze van de energie in haar nieuwe voorstelling: Laat me.

De liefde

Het volgende onderwerp is de eeuwige liefde, iets waar Isabelle vurig in gelooft. Ze vindt dat je altijd moet luisteren naar het hart. Twee zielen vinden elkaar en zullen altijd bij elkaar blijven, denkt ze. Ook voor haar grote passie voelt ze de eeuwige liefde: “Dit is mijn thuis. Het podium. Die zwarte doos waar dat je eigenlijk kan verdwijnen in het niets.”

Kritiek

Ook over kritiek heeft ze een mening. Hoe erg ze ook in de eeuwige liefde gelooft, kritiek is niet haar ding. “Er is altijd wel iets moois aan een voorstelling. Ik geloof niet dat er niets is dat je niet raakt.”

Laat me

Laat me is geïnspireerd op Nederlandse en Belgische chansons. Zo is de titel afkomstig van het gelijknamige lied van Ramses Shaffy. Vanaf november gaat de voorstelling in première en zal te zien zijn in Nederlandse en Belgische theaters.

Wil je meer weten over Isabelle Beernaert? Lees dan het interview in het komende oktobernummer van Dans Magazine.