Elaisa van der Kust (26), een geboren en getogen Surinaamse Amsterdammer, woont tegenwoordig in New York en heeft eindelijk haar dansdroom tot realiteit gemaakt.

Zahira Mous: Wat is jouw connectie met dans? Hoe is dans in jouw leven gekomen?

Elaisa van der Kust: “Dans is onderdeel van de Surinaamse cultuur. En dan heb ik het voornamelijk over de dans in de Winti-cultuur. De Winti zijn met de tot-slaafgemaakte-Afrikanen tijdens de trans-Atlantische slavernij meegereisd naar Suriname. De link met Afrika is daarom duidelijk te zien in de dans en muziek van de Winti-cultuur. Deze dans is een spirituele dans waardoor mensen in een trance raken. Natuurlijk zijn er ook nog andere dansen.

Ik ben heel erg blij dat ik veel heb meegekregen van de Surinaamse cultuur. Ik heb ook jaren voor Untold gedanst, een Afro-Surinaams dansgezelschap dat zich focust op de Surinaamse en de Afrikaanse diaspora. Mijn kennis van en interesse in de Surinaamse cultuur en de liefde voor Afrika is door Untold enorm gegroeid.”

ZM: En hoe is jouw ervaring met dans getransformeerd tot de wens om beroepsbeoefenaar te worden? 

EK: “Ik heb altijd al van dansen gehouden, maar mijn eigen journey begon pas echt toen ik zestien jaar oud was en werd aangenomen op het ROC van Amsterdam aan de Art & Entertainment College, dat nu PACT + Dans heet. Alhoewel ik altijd van dansen heb gehouden, zag ik mezelf voorheen nooit een professionele danscarrière hebben. Ik wilde na mijn eerste week op de dansopleiding al stoppen. Ik dacht: ik ben hier niet voor gemaakt, dansen is niet voor mij weggelegd. Maar dat is niet waar. Ik zeg dit omdat mijn purpose in het leven veel groter is dan wat ik dacht dat voor mij bestemd of weggelegd was. Ik blijf dansen omdat ik het nodig heb voor mijn persoonlijke ontwikkeling. Ik wil ook iets betekenen voor de toekomst en de volgende generatie.”

ZM: En nu zit je in New York. Hoe bevalt het leven daar?  

EK: “Het leven hier in New York City bevalt mij heel erg goed! Er is zoveel te doen als dansende artiest. Er is elke dag wel een goede dansles te volgen op verschillende dansscholen, van ‘s ochtends vroeg tot ‘s avonds laat, van klassiek ballet tot West- African dance.”

ZM: Hoe ben je daar terechtgekomen?

EK: “Na mijn studie op PACT + Dans vertrok ik naar Parijs om mijn dansonderwijs te vervolgen op de dansschool van Rick Odums. Een jaar later, in 2015, volgde ik op dezelfde school een Horton workshopweek, dat werd gegeven door de codirecteur van The Ailey School. Aan het einde van deze workshopweek vonden er audities plaats. Ik deed auditie voor de Ailey Summer Program in 2016, maar ik werd tegelijkertijd aangenomen voor het hele schooljaar van 2015-2016. Ik was eigenlijk van plan om nog één jaar te studeren in Parijs, maar alles veranderde in een mum van tijd na mijn toelating voor Ailey.

Na een jaar in New York te hebben gewoond moest ik mijn studie tijdelijk stopzetten vanwege mijn financiële situatie. Met mijn terugkeer naar Nederland lag mijn focus alleen op danstraining en geld sparen, zodat ik mijn studie in 2017 kon vervolgen. Mijn harde werk en mijn geloof in mezelf werden beloond en ik werd opnieuw toegelaten tot Ailey. In 2018 werd ik aangenomen voor een New Yorks dansgezelschap, Ntrinsik Movement. Ik danste een jaar lang voor dit gezelschap. Ik volgde na mijn lessen op school vaak de community lessen van Ronald K. Brown.”

ZM: Hoe ziet een gemiddelde dag er voor je uit? 

EK: “Mijn dagen bestaan voornamelijk uit repetities, lessen volgen en zelf lessen geven aan jongeren. Doordeweeks repeteer ik van tien tot half vier, waarna ik meestal nog tijd heb om ‘s avonds zelf een les te volgen. Mijn weekend besteed ik aan lesgeven, uitrusten, zelf onderzoek doen of gezellig afspreken met mijn vrienden.”

ZM: Lekker druk dus. Voor vele dansartiesten ziet zo het leven er in Nederland ook uit. Waarom verkies je dan toch New York boven Amsterdam? 

EK: “Ik hou van mijn stad Amsterdam. Ik ben er geboren en getogen en daarom heeft Amsterdam altijd een speciaal plekje in mijn hart, maar zelf vind ik Amsterdam te klein om mijn talenten verder te ontwikkelen. Er zit heel veel groei en enorm veel talent in Amsterdam, maar ik kies op dit moment voor de diversiteit van het dansveld in New York. Hier kan ik bijvoorbeeld lessen volgen bij legendarische dansers en choreografen, zoals Mr. Milton Myers. Hij was danser bij Alvin Ailey American Dance Theater. Hij is Horton techniekdocent bij de Ailey Extension, de dansschool voor iedereen die lessen wil volgen bij Ailey.”

ZM: Hoe moeilijk is het voor een buitenlandse danser om een werkvisum in de VS te krijgen? Zou je het anderen aanraden die er zelf ook over nadenken om de oceaan over te steken?

EK: “Het is best moeilijk en het kost heel veel werk om een artiestenwerkvisum te krijgen in de VS. Zo moet je kunnen aantonen dat je veel werk hebt en heel veel dansopdrachten hebt gedaan. Het is best een zware opgave om in de uren die we in een dag hebben genoeg opdrachten te doen, maar ook voor jezelf te kunnen zorgen.

Ik raad iedereen die een professionele danscarrière wil hebben in de VS aan om hun dromen te volgen, maar weet dat er veel bij komt kijken en dat the struggle real kan zijn! Laat je alsjeblieft niet ontmoedigen: ook deze struggle is een deel van jouw verhaal en wat jou als artiest sterker maakt. Mocht jij de droom hebben om de oceaan over te steken, dan zou ik zeggen: begin met plannen en houd je ogen gericht op je doel!”

ZM: Wat moeten mensen weten over jou? 

EK: “Dat ik trots ben op mezelf en mijn journey tot nu toe. Ik verweet mezelf eerst altijd dat ik op late leeftijd ben begonnen met dansen. Ik voelde me daardoor nooit goed genoeg. Toen ik pas begon met dansen, had ik nooit gedacht dat ik een danscarrière zou hebben, maar ik heb mezelf bewezen dat het kan. Heel soms sta ik met open mond te kijken naar wat ik heb bereikt de afgelopen jaren. En ik kan met trots zeggen dat ik een baan heb gekregen bij mijn droomdansgezelschap Urban Bush Women!”

ZM: Dat is een fantastische overwinning in jouw reis tot professionele danseres. Hoe zie jij jouw leven in 5 jaar? 

EK: “Over 5 jaar ben ik wellicht weer woonachtig en werkzaam in het danswerkveld in Nederland en heb ik een brug gebouwd tussen Amsterdam en New York. Een brug die zal zorgen voor uitwisselingsprojecten en dansconferenties met docenten uit Amerika. Het doel is dat dit allemaal wordt gedaan onder de non-profit organisatie Rooted Journey. Ook zal ik werkzaam zijn op verschillende dansscholen. Daar ga ik lesgeven in de Horton techniek en afro-gerelateerde danstechnieken.”

ZM: Vertel eens wat meer over Rooted Journey.

EK: “Rooted Journey is in 2016 opgericht door mijn goede vriend en danscollega Angelo Ormskerk, a.k.a. Ngudjal Kwamé, en mijzelf. Het Bijlmer Parktheater in Amsterdam heeft ons ondersteund in die eerste dansvoorstelling. We zijn ons sindsdien blijven ontwikkelen.

Het platform van Rooted Journey is gericht op creatievelingen en hun artistieke ontwikkelingen. Het dient als een stimulerende factor voor jongeren die een toekomst zien in de kunst. Ook ouderen die naast hun baan nog op latere leeftijd een brug willen slaan naar kunst, kunnen bij ons terecht. In veel gemeenschappen worden tieners en jongeren niet gestimuleerd actief bezig te zijn met kunst, omdat vaak de waarde ervan wordt onderschat. Dit platform tracht er onder andere naar om mensen die extra stimulans te geven voor creatieve ontwikkeling bij tieners en jongeren. Wij zetten ons in voor bewustwording over het effect wat kunst kan hebben op onze levenskwaliteit door actieve deelname.”

ZM: En hoe zie jij jouw leven in 50 jaar? 

EK: “Over 50 jaar heb ik een empire gebouwd samen met mijn collega Angelo Ormskerk, de Rooted Journey-familie en mijn levenspartner. Tegen die tijd ben ik een trotse oma, woon ik in een warm land met een mooi huis en plant ik mijn eigen groente en fruit. Dan ben ik ook nog steeds dansgerelateerd bezig en heb ik mijn kennis en legacy overgedragen aan mijn kinderen en kleinkinderen.”

Interview met Elaisa van der Kust, door Zahira Mous voor Dans Magazine.