Auteur: Joost Groeneboer

Op het Noordzeestrand vindt deze zomer een van de meest sprekende Sense of Placeprojecten van het Oerol festival plaats. Sharon Fridman vormt met circa 70 professionele en amateurdansers een menselijk net. In deze tijd van crisissen moeten we reconnecten met elkaar en de natuur.

Globetrotter

‘Projects in movement’ is de naam van Fridmans laboratorium in Madrid. Een keuken waar hij met verschillende kunstenaars experimenteert en zijn ideeën uitwerkt. Een eigen gezelschap heeft de Israëlische choreograaf niet. Vanuit zijn thuisbasis reist hij de hele wereld over, waar hij via dansworkshops gelegenheidsgroepen samenstelt en voorstellingen geeft. In Cali (Colombia), Parijs, Zagreb, Turijn en binnenkort dus in Terschelling. Fridman hoopt dat zich veel eilandbewoners aanmelden.

Overleven

Fridman werkt met contact-improvisatie en geen voorstelling is gelijk. In de vrije natuur is de uitkomst heel anders dan in een urbane setting. Zijn nieuwste project heet Caída libre, ofwel ‘vrije val’. Fridman: ‘Het gaat over overleven, over vallen en weer opstaan, maar sterker dit keer, over nieuwe dingen ontdekken en honger naar meer, over steeds opnieuw vallen en zo een grote veerkracht opbouwen. Hoe kun je de vrije val inzetten als trampoline, om je te wapenen tegen de problemen in het leven?’

Vuilnisbelt

In november is Fridman op residentie in Terschelling geweest om het project te onderzoeken en vorm te geven. Nog zonder de geschiedenis van het eiland te kennen, werd hij getroffen door de vriendschappelijke manier waarop de bewoners met elkaar omgaan en door hun bijzondere band met de natuur. Hij vertelt dat het eiland door toedoen van de mens de afgelopen eeuw steeds meer is getransformeerd. Het hoogste punt is een met stuifzand bedolven vuilnisbelt: ‘door de mens geschapen natuur.’

Horizontaal

Met de dansers wil Sharon Fridman op Terschelling zijn eigen landschap creëren, dat van de vrije val. Lang twijfelde hij over de structuur die hij daarvoor moest kiezen, tot hij op het idee kwam van een menselijk net. ‘Mensen zijn verticale wezens en iedereen leeft in zijn eigen gouden bubbel. Ik vroeg me af: als we ons een beetje kunnen uitrekken en uitstrekken naar opzij, misschien vinden we dan een manier om elkaar te ondersteunen, op te vangen en de hand te reiken. Dichter bij de grond verhouden we ons misschien ook beter tot de andere schepsels waarmee we de aarde delen.’

Pose uit Dans Magazine 6/2014

Nooit meer een nummer missen? Profiteer dan van de superaanbieding!