Op 30 maart 1996 begon het leven van Samuel Duval in Colombia (Medellin). Na drie maanden werd hij geadopteerd en kwam hij in een warm en fijn gezin terecht in Haarlem, waar hij nog woont. "Ik groeide op in een warme en veilige omgeving. Op mijn 7e begon ik met klassiek ballet bij De Haarlemse Balletschool. Ik kon mijn passie volgen en was een gelukkig kind, maar toch begon ik ook vragen te krijgen over mijn roots." Vanaf zijn 8e probeerde hij het antwoord op deze vragen te vinden. Nu is hij 21, afgestudeerd van de MBO Dans van het Nova College en hard bezig met het maken van voorstellingen om mijn passie voor dans daarin voort te zetten. Tijd voor een interview over zijn dansvoorstelling: Mijn pad naar Colombia.

Wat vormde de inspiratie voor je voorstelling Mijn pad naar Colombia?

Mijn pad naar Colombia gaat over de zoektocht naar mijzelf, waar ik vandaan kom, mijn angsten, vragen en het geluk dat ik hier heb gevonden. Ik wilde met deze voorstelling het publiek meenemen in mijn gedachtes om ze daarmee een beeld te geven van hoe het voor mij is om niet precies te weten waar ik vandaan kom.

Welk verhaal vertel je in de dans?

Vorig jaar juli was ik voor het eerst terug in Colombia. De reis heeft veel indruk op mij gemaakt en ik had moeite om alles te verwerken. Ik wilde graag mijn adoptieverhaal verwerken in een dansvoorstelling met teksten waarin ik het publiek mijn gedachtes vertel. In de voorstelling spreek en dans ik over de periode vanaf mijn 8e tot mijn 20e. Een twaalfjarige zoektocht naar mijn roots werd de rode draad van mijn voorstelling.

Wat is het belangrijkste dat je hebt geleerd tijdens de dansopleiding? Merk je dat je gedurende de opleiding een ontwikkelingsproces hebt doorgemaakt en zo ja, wat is je hier het meeste van bijgebleven?

Voordat ik op de MBO dans van het Nova College begon, heb ik tien jaar bij De Haarlemse Balletschool gedanst. Ik begon daar toen ik 7 was met klassiek ballet. Toen ik bij het Nova College begon, had ik aan bijna niks anders dan klassiek ballet gedaan. Hier werd dat anders. Het belangrijkste dat ik heb geleerd is dat ik me de dansstijlen eigen moet maken. Op het toneel moet het eruit zien als een tweede huid is. Ik ben enorm gegroeid op de MBO Dans, zowel in nieuwe stijlen als klassiek ballet. Elke dag training heeft resultaat gegeven. Ik merk ook dat ik de danskunst op meerdere vlakken ben gaan waarderen. Ik droomde altijd van Het Nationale Ballet, maar er is nog veel meer. De drang om te creëren is gegroeid tijdens mijn opleiding. Toch ben ik daar zelfstandig mee aan de slag gegaan. Ik geloof erin dat creëren volledig uit jezelf moet komen, zonder docenten die je een opdracht geven.

Voelde je je al vanaf jonge leeftijd aangetrokken tot dans?

Dans is altijd een passie geweest. Ik luisterde graag naar mooie muziek, danste de kamer door, en vanaf het moment dat ik begon met lessen wilde ik niks anders meer doen dan dansen. Het gevoel van de mooie muziek en de bewegingen die je daarop kan maken; dat is bijzonder. Ik had dat al op jonge leeftijd en dat is nooit meer weg gegaan.

Wat wil je met jouw talent bereiken?

Nu ik afgestudeerd ben en verder wil gaan met voorstellingen, ga ik mij richten op nieuwe creaties. Na twee voorstellingen gemaakt te hebben, merkte ik dat mijn talent daarin zit en niet zozeer in het technisch dansen voor een gezelschap. Die droom is er nog steeds, maar ik heb nu meer behoefte aan zelf creëren.

Is het moeilijk om een vak dat veel discipline vergt te combineren met je privéleven?

Ik heb mijn derde en vierde jaar moeite gehad om het dansen en mijn privéleven gescheiden te houden. Op sociaal vlak werd alles minder: je spreekt mensen minder, ziet ze minder en je bent eigenlijk altijd bezig. Ik deed te veel dingen tegelijkertijd en daar koos ik meestal zelf voor. Dat deed ik ook omdat ik het allemaal zo leuk vond om te doen. Toch moet je altijd eerst aan jezelf denken qua gezondheid. Niet teveel uitgaan, op tijd naar bed, genoeg rust, ontspannen. Dan komen vrienden en familie weleens op de tweede plek omdat mijn lichaam mijn instrument is, dat moet ik goed onderhouden.

Beschrijf je werkproces voor de voorstelling Mijn pad naar Colombia

Uiteindelijk heb ik Mijn pad naar Colombia in acht maanden ontwikkeld. Ik begin eerst altijd met het verzamelen van muziek. Een afspeellijst van ongeveer tweehonderd nummers is het uitgangspunt, vanuit daar ga ik selecteren. Er ontstaan beelden in mijn hoofd van hoe het eruit moet zien op het toneel. Daar is ook al licht bij aanwezig, maar nog geen danspassen. Ik zie mezelf wel gelijk bewegen op het toneel. Muziek vormt weer de basis voor het schrijven van de teksten: ik voel aan welke tekst bij welk muziekstuk hoort. Alle teksten die ik schrijf, spreek ik in en mix ik onder de muziek. Dat is een lang proces omdat het samen moet komen; het moet kloppen. Sommige muzieknummers bewerk ik en mix ik weer met andere muzieknummers.

Na acht maanden presenteerde ik met veel trots en plezier Mijn pad naar Colombia; een voorstelling waar voor mij alles samen kwam om het publiek een kijkje te geven in mijn gedachtes.