De Nederlandse-Curaçaose Junadry Leocaria danste tijdens Bevrijdingsdag een solo waarmee ze een ode bracht aan haar voorouders en het slavernijverleden. Ze heeft een sterke band met haar roots. Wij mochten backstage en konden haar wat vragen stellen.

Passie voor dans

“Ik dans al mijn hele leven. Mijn vader is ook danser geweest, dus ik heb het van hem. Hij danste vroeger veel Latin/Afro-Caribbean stijlen, zoals Salsa. Voordat ik zelf op les ben gegaan leerde ik altijd dansjes van videoclips van populaire artiesten, zoals Michael Jackson, Aaliyah en Missy. Ik probeerde deze dansjes altijd zo goed mogelijk na te doen. Daarnaast, als ik op school klassenavond had, trommelde ik altijd mijn vriendinnen bij elkaar en maakte ik een choreografie om die daar op te voeren. Choreografieën maken deed ik dus al op hele jonge leeftijd. Ik ben pas echt op les gegaan toen ik twaalf jaar oud was. Ik begon met jazzballet en ging daarna bij een demo-team. Toen heb ik daarna acht jaar bij ISH gedanst.”

Uitgebreid interview met Junadry lezen? In het komende nummer van ons tijdschrift Dans Magazine over hoe ze zich steeds meer in haar Antilliaanse/Afrikaanse (dans)roots verdiept. Neem een abonnement om alles te lezen over de danswereld. 

Je hebt al een abonnement vanaf slechts € 19,99 per jaar!

Verhalen vertellen

“Dans betekent alles voor me. Het is mijn uitlaatklep. Ik kan me in dans uiten, mijn verhalen vertellen zonder worden te gebruiken en uiteindelijk is het ook mijn beroep geworden. Ik zeg altijd: Ik leef met dans en dans leeft met mij. Alles wat ik doe, gaat over dans. Ik ben daarom ook heel dankbaar dat ik nu tijdens deze pandemie kan blijven werken.

Het idee van de dans

Het idee van de dans is ontstaan voor het Mauritshuis. Junadry heeft daar in 2017 deze dans voor het eerst opgevoerd. Dat was voor Black Presence at the Sugar Palace. Het Mauritshuis werd vroeger namelijk het ‘Suikerpaleis’ genoemd, doordat Johan Maurits zijn geld veel heeft vergaard over de ruggen van slaven op suiker- en koffieplantages. “Ik heb daar de dans in eerste instantie voor gemaakt. Toen in 2019 heb ik hem nog een keer mogen opvoeren op Keti Koti en zo heb ik hem steeds opnieuw op festivals mogen dansen.”

Het stuk heeft ‘Sugar Coated’ en het gaat over het slavernijverleden. De titel vertelt dat je het verleden en wat er gebeurd is niet moet sugercoaten, oftewel dat je het moet vertellen zoals het is. “Wat ik vooral met deze solo wil doen is mensen van alle kleuren en etniciteit verbinden. Ik wil ze meegeven dit is gebeurd in het verleden en dat we het moeten erkennen, maar ook dat we nu in de toekomst zijn en verder moeten. Toen ik de solo voor de eerste keer opvoerde in het Mauritshuis voelde ik aan het eind dat iedereen in die zaal zich één voelde. Dat gevoel vond ik erg speciaal. Deels van de choreografie van deze dans staat vast en deels improviseer ik met regels. Ik weet precies welke bewegingen ik waar gebruik. Later dit jaar ga ik de solo langer maken. Dan wil ik wel dat de choreografie vaststaat.”

Connectie met slavernij

“Ik ben geboren op Curaçao dat vroeger het hart was van de slavernij. Daardoor heb ik direct iets te maken met dat verleden. Het slavernijverleden is daarom ook erg belangrijk voor me, maar de toekomst in nog belangrijker voor me. Dat uit ik ook in deze dans. De verbintenis die ik met de dans wil bereiken is daarom ook zo belangrijk voor me. Om eigenlijk tegen iedereen mee te geven dat we allemaal één zijn. Allemaal mens.”

 “Ik vind het ook bijzonder dat mensen de dans nog steeds mooi vinden en er goed op reageren. Zeker als zwarte danseres van Curaçao ben ik blij dat ik mezelf kan representen en dat het platform voor dansers en entertainers steeds meer divers wordt. Dat het Bevrijdingsfestival dat ook doet, dat maakt me heel gelukkig.”