Wereldwijd zijn dans en film bekende kunstvormen die veel publiek trekken en ons kunnen ontroeren. Maar wat gebeurt er als je die twee combineert? Jelena Kostić maakt dansfilms waarin persoonlijke verhalen tot leven komen. We vroegen haar over haar passie voor film, haar werken en ervaringen. 

Waarom heb je gekozen voor dit werkveld? 

Kostić vertelt dat het al vroeg duidelijk was dat ze aan de slag wilde met film. ‘Ik merkte dat tijdens creatieprocessen mijn grootste inspiratiebron voor choreografieën film was’, zegt Kostić. ‘Het kwam heel natuurlijk’. Ze vertelt ook dat het werken met film en camera in de familie zit. 

Hoe vind je de juiste regisseur?

‘Het is moeilijk om een eigen, goede regisseur te vinden die jouw dansstaal en ideeën snapt. Ze kunnen snel hun eigen plan trekken. Ook moet je veel uitleggen en vertellen wat dans kan. Het liefst ga ik voor elke film even zitten met de regisseur en dan stellen we elkaar vragen zoals ‘Waarom maak je deze film? Wat zie je voor je?’. Als we samen op dezelfde lijn zitten is het 1+1=5’. Kostić vertelt dat ze lang heeft moeten zoeken naar een goede samenwerking totdat ze Harrie Verbeek tegenkwam. Daar heeft ze 5 jaar lang een bijzondere samenwerking mee gehad en 3 films mee gemaakt. Helaas is deze samenwerking beëindigd doordat hij eerder dit jaar is overleden.

Hoe heeft de ervaring als choreografe bij het maken van dansfilms geholpen? 

Doordat Kostić ervaring heeft met dans en hoe dans kan raken, kan ze een verhaal vertellen zonder woorden. Het lichaam wordt vaak praktisch gebruikt, maar het is ook een kunst. ‘Dans is een taal op zich.’ Woorden zijn natuurlijk niet onbelangrijk en de samenwerking tussen dans, camera en acteurs kan de film naar aan ander niveau tillen. ‘It becomes spicier, with more body and mind,’ zoals Jelena Kostić het verwoordt. 

Kun je sommige ideeën beter vertalen in een film dan in dans? 

‘Deze vraag krijg ik vaker. Beide is anders. In een theater is er een bepaalde sfeer, deze voel je als publiek en danser. Op film is dit anders. Zo kun je wat je op het podium doet, niet altijd in een film doen.’ Daarbij, zegt ze dat film een breder bereik heeft dan dans. Zo nam ze Sidi Larbi als voorbeeld die een choreografie maakte voor de videoclip van Beyoncé en die duizenden malen vaker werd bekeken dan als hij dit in het theater zou doen. 

Op welke film ben je het meest trots? 

‘Dit is een lastige vraag. Net zoals de vraag: ‘Welk kindje vind je het leukst?’’. Ze vertelt dat iedere film wel iets bijzonders heeft, zoals bijvoorbeeld de complexiteit van ‘Naar Huis’ waarin acteurs, dans en de kracht van de film een goede esthetiek creëren en het spannend blijft om naar te kijken. 

Toen we vroegen of er films zijn die ze graag opnieuw zou willen doen, zei ze: ‘Ja, zeker. Ik denk dat de samenwerking met de regisseurs anders had gekund en we dan een ander resultaat zouden hebben gehad.’ 

De films van Kostić worden nationaal en internationaal op verschillende festivals gepresenteerd. Ben je benieuwd naar waar je haar film bij jou in de buurt kunt zien? Kijk dan op haar website of theater in de buurt voor meer informatie.

Over Jelena Kostić

Jelena Kostić werkt al 15 jaar als choreografe in Nederland. Na haar afstuderen heeft ze een tijdje als uitvoerend danser gewerkt. Al snel was duidelijk dat haar echte passie bij choreografie lag. Zo heeft ze in 2009 een dansgezelschap in Tilburg opgericht waar ze zich focust op bepaalde thema’s die in cross-vormen terug te zien zijn: theatervoorstellingen, korte solo’s en duetten, fototentoonstellingen en dansfilms. Haar werk is niet abstract of conceptioneel, maar bevat veel emotie en persoonlijke verhalen. Onderwerpen zoals kwetsbaarheid, macht of verlies worden aan de kaak gesteld.