One Man without a Cause is de tweede voorstelling van ICKamsterdam uit de reeks van vijf rondom het thema: 'Het Lichaam in Opstand'. In deze voorstellingen wordt ingegaan op hoe het lichaam reageert in de alsmaar snellende maatschappij van tegenwoordig. Bij One Man without a Cause is inspiratie gehaald uit het gedachtengoed van de Franse filosoof Albert Camus. Albert Camus ziet een wereld met vrijheid, verantwoordelijkheid en subjectiviteit. Ieder persoon moet uniek kunnen zijn en is daardoor ook verantwoordelijk voor zijn eigen daden en zijn zingeving aan het zinloze bestaan.

De Vreemdeling

Het begint allemaal met de Vreemdeling die  symbool staat voor het individu. De Vreemdeling is echter dood, wordt vele malen geroepen door de maatschappij. De priemende ogen en oren van maatschappij worden gevormd door steeds aangaande led-lichten. De verschillende stemmen in verschillende talen zijn degenen die de Vreemdeling nauwlettend in de gaten houden. Het is ook door deze maatschappij dat de Vreemdeling ontwaakt. 

Betekenis in een absurde wereld

Het is Albert Camus die zei dat het lijden van de mens veroorzaakt wordt door de verwoede pogingen die ondernomen worden in de zoektocht naar betekenis in een absurde wereld. Het is ook datgene wat danser Emio Greco -de Vreemdeling- uit probeert te beelden door dans. Met absurdistische dans, waarin jazz-invloeden worden verwerkt, danst Emio Greco zich een weg door het zinloze bestaan wat voor hem vastgelegd is.

Zoektocht naar een zinvol leven

In zijn weg om het zinvolle bestaan te vinden gooit hij alles van zich af. Hierbij maakt hij gebruik van heel veel witte kleine balletjes, die zijn zorgen illustreren. Het is echter niet genoeg, aangezien zijn alter-ego tevoorschijn komt. Danser Pieter C. Scholten neemt de rol van het alter-ego voor zijn rekening. Hij probeert de Vreemdeling in de zinloze wereld te laten blijven. Ondanks het trekken van zijn alter-ego, de steeds kleinere leefruimte van de Vreemdeling en de invloeden van de maatschappij probeert danser Emio Greco zich steeds op een nieuwe manier te hervinden.

Vraagteken bij het leven

One Man without a Cause heeft duidelijk een boodschap. Het is de strijd waar wij mensen elke dag tegenaan lopen. In de absurdistische dans van One Man without a Cause wordt getoond hoe wij als uniek persoon ons in aparte bochten wringen om de maatschappij te plezieren, maar tegelijkertijd ook eraan willen ontsnappen. Het mag dan niet de voorstelling zijn die men verwacht, maar daardoor wordt je juist als kijker helemaal meegenomen in de dans. Het is ook door de mooi uitgewerkte dans van Emio Greco en Pieter C. Scholten en het aparte lichtgebruik dat de voorstelling een groot vraagteken neerzet bij het leven als mens.