Home » Review
Foto: Albert Hendrix- Stop in Valkenburg

Joost Vrouenraets in Tour de Danse van Heerlen naar Maastricht

Marcella Pinckers

Tijdens festival Musica Sacra zet choreograaf en danser Joost Vrouenraets van Gotra Ballet een unieke prestatie neer. Hij voert een danssolo van 28 kilometer uit over de oude Romeinse weg Via Belgica van Heerlen naar Maastricht, een echt wereldrecord. Vrouenraets geeft daarmee heel letterlijk uitvoering aan het thema van het festival: ‘De Weg’. De dansmarathon is getiteld Kokoro, wat Japans is voor hart, hartslag of de weg van het hart.

Ritme van het hart

Normaal gesproken volgt de danser de muziek. In dit geval is het andersom, Vrouenraets draagt een hartslagmeter die in verbinding staat met de percussionist Wouter Gulikers, die op een paardenwagen het ritme van de hartslag van Vrouenraets volgt. Er is specifiek gekozen voor paard en wagen, en niet voor een gemotoriseerd voertuig. Één danser, één live percussionist, en paard en wagen geven samen uiting aan eenvoud, dat tegen het decor van het langstrekkende landschap prachtig afsteekt.

Het idee voor deze ongeveer acht uur durende dans tocht komt van Vrouenraets zelf. Bij het horen van het thema ‘De Weg’ riep hij spontaan dat hij van Heerlen, zijn geboortestad, naar Maastricht zou dansen. Hij werd aan zijn belofte gehouden en het resultaat is een nog nooit vertoond dansproject.

Om zich voor te bereiden op deze dansmarathon, heeft Vrouenraets de nodige extra conditie en kracht verkregen door onder andere te trainen in hardlopen en triatlon. De voorbereiding en de uitvoering van deze dansvoorstelling laat zien dat dans en sport heel dicht bij elkaar liggen. Dans is naast een prachtige kunstuiting ook een intensieve sport die lichamelijk een perfecte conditie vereist, en in dit geval is dat meer dan waar.

Spirituele dansprestatie

De kostuums die Vrouenraets draagt tijdens zijn solo zijn ontworpen door Japans ontwerpster Mami Izumi. De uitnodiging heeft ook een Japans tintje; de poster met daarop de informatie over de dansvoorstelling is ook te vouwen in een origamihart. De Japanse cultuur staat voor Joost gelijk aan eenvoud en spiritualiteit, twee elementen die duidelijk naar voren komen in de dansvoorstelling Kokoro. Complimenten voor de compleetheid van het thema, de spirituele bewandeling van de weg van het leven, zowel in de uitvoering als in de communicatie als in de kostuums.

De tocht start om acht uur in de ochtend in Heerlen en kent twee stopplekken onderweg, om even te rusten, wat te drinken, de stijve spieren te masseren en energierijk voedsel in te nemen. En niet onbelangrijk, om van kostuum te wisselen. De dansmarathon moet een transformatie teweeg brengen. Zowel innerlijk als uiterlijk. Vrouenraets wordt tijdens de reis letterlijk een andere man.

Tijdens de hele tocht van meer dan acht uur blijft Vrouenraets op de eerste plaats danser. Op geen enkel moment verslapt zijn aandacht en stopt hij met dansen (met uitzondering van de twee tussenstops). De bewegingen worden op sommige momenten weliswaar rustiger in uitvoering, maar het blijven onmiskenbaar dansbewegingen met een theatrale insteek. Voor omstanders is het duidelijk dat de route van Heerlen naar Maastricht wordt ‘bedanst’, en niet bewandeld.

Energie opwekken

Er staat gelukkig genoeg publiek langs de weg van Heerlen naar Maastricht om Vrouenraets aan te moedigen. De dansuitvoering trekt onderweg veel bekijks. De laatste kilometers, zo ongeveer vanaf de laatste stop in Meerssen, wordt Joost zelfs gevolgd door bewonderaars of spontane volgers. Het eindpunt op het Vrijthof in Maastricht bestaat uit een speciaal aangelegd labyrint, precies gesitueerd volgens de onderliggende resten van een Romeins grafveld. De lange weg die Vrouenraets heeft afgelegd kent zo nog een laatste beproeving. De aanmoediging van het publiek doet Vrouenraets zichtbaar goed tijdens de laatste meters, het lijkt alsof er een nieuwe soort energie bezit van hem neemt en hem kracht geeft.

Enorm respect voor het uithoudingsvermogen en de mentale strijd die Vrouenraets ongetwijfeld geleverd moet hebben. Ook niet te vergeten is het uithoudingsvermogen van de percussionist, die ook meer dan acht uur lang slagwerk levert. Kokoro is een heel bijzonder project op alle vlakken, een unicum in de danswereld. Prachtig om de wil en het kunnen van Vrouenraets op deze manier mee te maken. Kokoro plaatst dans in een heel ander perspectief, zeker de moeite waard.

Kokoro was een eenmalige voorstelling. Beelden van de live stream van deze dansmarathon zijn hier terug te zien.

 

Meer inspiratie