Gezien: 20 april - Ziggo Dome, Amsterdam.

Varekai van Cirque du Soleil roept de verbeelding op met kleurrijke fantasiewezens. Het Canadese circusgezelschap combineert circusacts met dans, zang en muziek. Regisseur Dominic Champagne maakt Varekai net zo sprookjesachtig als voorgaande Cirque du Soleil-producties. Elk fantasiewezen heeft zijn eigen bewegingsrepertoire. Zo kronkelt een danser in een net hoog boven de grond en draaien rode mannen in een noodgang om hun as. 

Het verhaal begint wanneer een jongen met vleugels (Icarus) in een magisch woud naar beneden valt: deze wereld heet ‘Varekai’. Een kaleidoscopische wereld met kleurrijke fantasiewezens ontluikt zich de komende twee uur op en hoog boven het podium. Varekai betekent ‘waar dan ook’ in de Romeinse taal van de zigeuners. Cirque du Soleil creëert vaker betoverende werelden. Zo speelt Amaluna zich af op een mysterieus eiland dat geregeerd wordt door godinnen. En bevindt Totem zich op een eiland in de vorm van een reuzenschildpad.

De gevallen danser

‘Icarus’ valt in slow-motion doordat de danser met zijn middel aan een koord hangt die hem langzaam naar beneden laat zakken. Aan beide armen zit een vleugel in de vorm van een veer vast. Als de danser op het podium belandt, blijft hij roerloos stilliggen. Fantasiewezens in het bos loeren nieuwsgierig en schuchter naar de gevallen danser. Ze tillen Icarus' benen op en trekken zijn vleugels van zijn handen. Het doet me denken aan de film Maleficent, waarbij de hoofdrolspeelster op een dag wakker wordt zonder vleugels. In tegenstelling tot de heks Malafide, heeft Icarus er geen problemen mee. De danser staat op zijn handen in een net, terwijl een touw het net de lucht in hijst. Hoog boven het podium hangt hij ondersteboven en vouwt zijn lichaam in allerlei bochten. ‘Icarus’ stelt zichzelf voor aan de wezens van Varekai.

Georgische dans toont moed

Varekai straalt een avond lang een wonderlijk beheerste kracht uit. Vooral de Georgische dans kenmerkt de strijdbaarheid binnen het verhaal. Hierin dragen drie mannen rode leggings met een lange rode jas eroverheen. De flappen van de jas zwieren als een rok mee als de mannen in een noodgang om hun as draaien. Op opzwepende drums en melodieuze accordeons springen de dansers metershoog en landen vervolgens keihard op hun scheenbenen. Deze bewegingen kenmerken de Georgische dans, staat op een blog over Georgische dansen. Mannen dansen er ook op hun tenen, zonder deze te beschermen met zogenoemde verharde schoenspitzen. Voor deze dans is duidelijk moed nodig.

Dansende zwaarden stokken de adem

De Georgische zwaarddans is eveneens indrukwekkend. Twee dansers draaien razendsnel om hun as en kletteren tussendoor de zwaarden tegen elkaar. Ademloos kijk ik toe en hoop ik dat ze niet per ongeluk elkaars handen slaan. Ook in een magisch bos als dat van Varekai vechten vurige wezens met elkaar. In shows van Cirque du Soleil zit vaker een dansact uit een ander land. Zo danst Zhang Jianan in Amaluna een elegante pauwendans uit China.

Dan daalt een danseres van het plafond naar het podium en belandt ondersteboven met haar handen op twee stokken op de vloer. De handstandartieste buigt haar lichaam in alle onmogelijke vormen, terwijl ‘Icarus’ haar bewondert. In een volgende act zijn de twee getrouwd. ‘Icarus’ voelt zich thuis in zijn nieuwe wereld. Cirque du Soleil roept voortdurend de verbeelding op met kleurrijke fantasiekostuums, wereldmuziek en zang in een fantasietaal. Dat is met Varekai wederom gelukt.

Varekai is nog tot en met 23 april in Amsterdam te zien.