Gezien op 6 november 2019.
And Then We Danced is nu te zien in Nederlandse bioscopen.

Vandaag komt de film And Then We Danced uit. De film van Zweedse regisseur Levan Akin vertelt het veraal van Merab en Irakli, twee jongens uit Georgië die professionele danser willen worden. Er bloeit een romance op tussen de twee, terwijl die eigenlijk niet mag. Het is namelijk nog erg slecht gesteld in de LHBTI+-emancipatie in Georgië.

Het verhaal

And Then We Danced gaat over de jonge Merab, die samen met zijn danspartner Mary traint om mee te doen met het Nationaal Georgisch Dansensemble. Zijn wereld staat op zijn kop als Irakli verschijnt: zijn grootste concurrent, maar ook zijn grootste verlangen.

De harde werkelijkheid

De film toont de norse, harde maatschappij van Georgië. Waar je pas een echte man bent als je danst in een volksdans, maar ook als je hard en stoer bent. De volksdansen zijn in de cultuur van Georgië erg belangrijk. Al in de eerste scène van de film wordt duidelijk hoe de verhoudingen in elkaar steken: een man moet rechtop staan en trots zijn, als een monument. De vrouw is puur en onschuldig: ze kijkt naar beneden en stelt zich onderdanig op.

Met gefronste blik roept de dansleraar constant negatief commentaar door de ruimte. Dat laat zien hoe hard de mensen voor elkaar zijn. Het roddelcircuit in de film is ook niet mals.

Akin schetst in zijn film een keihard beeld van de danswereld in Georgië: Merab krijgt regelmatig te horen dat hij zijn droom als danser moet opgeven, omdat zijn vader ook gestopt is. Zijn vader onderschrijft dat: “Being a dancer is a dog’s life.” De dansschool grijpt elk excuus aan om Merab te laten stoppen bij de school, hoe hard de danser ook traint.

Vastgeplakte spiegel

Ondanks dat we niet veel van Georgië zelf zien, is de armoede in het land een verhaallijn in de film. De dansers repeteren op een dansvloer vol gaten en de spiegel is vastgeplakt met tape. De familie van de hoofdrolspeler woont in een buitenwijk, leeft van de restjes van een restaurant en praat regelmatig over de rekeningen die ze niet betalen.

Liefde (voor dans)

Tussen de harde scènes door ontvouwt zich een liefdesverhaal. Nadat Irakli en Merab samen repeteren voor de auditie van het ensemble, ontstaat er een vriendschap tussen hen, die uitbloeit tot een liefde. De chemie tussen de twee acteurs is overtuigend, wat extra knap is gezien het feit dat beiden nog nooit eerder in een film speelden.

Een liefdesrelatie tussen twee mannen is in Georgië echter niet zonder gevaar. Regelmatig wordt de anekdote over ene Zaza verteld. Zaza, die niet te zien is in de film, werd betrapt op homoseksuele activiteiten en werd weggestuurd naar de bergen “om zichzelf opnieuw te vinden.” Het sluimerende kwaad maakt de film spannend.

Naast Merab’s affectie voor Irakli, komt zijn liefde voor dans ook goed naar voren. And Then We Danced  staat bol van de mooie dansscènes: de typische volksdans wordt uitvoerig getoond. De film laat zien hoe bevrijdend dans kan zijn. Met name de laatste scène, de auditie van Merab, waarin de jonge danser zichzelf laat gaan en voor één keer echt zichzelf kan zijn.