In 2002 werd het International Dance Festival Ireland voor de rechter gesleept door bezoeker Raymon Whitehead, nadat hij een optreden had bijgewoond van de experimentele choreograaf Jérome Bel.

Aanklacht voor 'gebrek aan dans'

De eis? 38.000 euro. De aanklacht? Whitehead klaagde dat er helemaal geen dans voorkwam in Bel’s optreden, terwijl het wel zo aan de man werd gebracht door het festival. Dans omschreef hij als ‘mensen die ritmisch bewegen, op en neer springen, gewoonlijk op muziek.’ 

Whitehead beweerde dat Bel’s optreden hem zodanig had getraumatiseerd, mede door scènes waarin de naakte artiesten op het podium urineren, dat hij sindsdien geen voet meer in een theater had gezet. De zaak werd verworpen in 2004, maar Whitehead hoefde van de rechter niet de juridische kosten van het festival te betalen. 

Eerder controverse door Jérome Bel

Dit was niet de eerste keer dat Jérome Bel’s werk voor controversie zorgde. Bij de première van The Show Must Go On in Parijs raakten twee critici met elkaar op de vuist. Enfant terrible Bel zoekt graag de grenzen op van dans en theater, bijvoorbeeld door met niet-dansers te werken. Zijn voorstellingen gaan wellicht eerder óver dans dan dat ze zelf dans zijn. In dat opzicht had meneer Whitehead een punt.