Dans - en andere soortgelijke fysieke activiteiten - zouden dezelfde status moeten genieten als rekenen en taal op school, aldus kunstonderwijsdeskundige Sir Ken Robinson. ‘’Dans kan helpen vreugde en stabiliteit in moeilijke levens te creëren, daarbij ongewenste spanningen op scholen herstellen, ontstaan door bijvoorbeeld geweld en pesten. ‘’

Scholen doden de creativiteit

In de Ted Talk: Scholen doden de creativiteit pleit sir Robinson voor vermakelijk en zeer bewogen voor een onderwijssysteem dat creativiteit koestert in plaats van ondermijnt. De auteur, spreker en adviseur voor overheden, non-profitorganisaties, onderwijs- en culturele instellingen benoemt dat dans de fysieke uitdrukking is van relaties, gevoelens en ideeën middels beweging en ritme. Niemand heeft dans uitgevonden. Het zit diep verworven in de kern van elke cultuur. Dans omarmt meerdere genres, stijlen en tradities en evolueert voortdurend. De rollen variëren van recreatief tot heilig en omvatten elk een sociaal aspect. Daarmee is dans een essentieel onderdeel van ons onderwijs, aldus sir Robinson.

De transformatieve kracht van dans

Sir Robinson is niet de eerste die het belang benadrukt van dans en educatie. In het boek ‘Dance Education around the World: Perspectives on Dance, Young People and Change’ bundelen de auteurs Charlotte Svendler Nielsen en Stephanie Burridge recente dansonderzoeken over de waarde van dans in landen over de hele wereld. Van Finland tot Zuid-Afrika, van Ghana tot Taiwan en van Nieuw-Zeeland tot Amerika. De ondergewaardeerde status van dans op school is veelal te danken aan de overheersende status van conventioneel academisch werk, dat intelligentie voornamelijk associeert met verbaal en wiskundig redeneren, zo stelt het boek. De studies verzameld door Nielsen en Burridge verkennen dan ook hoe meer kennis van (de effecten van) dans deze standaardopvattingen over intelligentie kunnen verleggen, en doen inzien dat beweging een transformatieve kracht heeft voor mensen van alle leeftijden en achtergronden.

Het succes van Dancing Classrooms

Ook een non-profitorganisatie in New York City zet zich in om dans naar basis- en middelbare scholen te brengen. Met behulp van dans wil Dancing Classrooms de sociale relaties binnen een school verbeteren door samenwerking, respect en compassie te cultiveren. Het programma is opgericht in 1994 door danser Pierre Dulaine en bestaat uit twintig danslessen verspreidt over tien weken. Na de tien weken wordt het programma afgesloten met een dansvoorstelling samen met de leerlingen. Toni Walker, schoolhoofd van Lehigh Elementary School in Florida, vertelt over zijn ervaringen met het programma: ‘’Toen een studente van ons binnenkwam bij Lehigh, was ze erg agressief. Ze had het gevoel dat ze zichzelf moest bewijzen. Eerst wilde ze niet deelnemen aan het Dancing Classrooms programma, maar aangezien deelname verplicht was, had ze niet veel keus. Ik heb haar in drie à vier danslessen zien transformeren naar een aardig, respectvol en vriendelijk persoon. Het Dancing Classrooms programma gaat zoveel verder dan alleen dans, het verandert mensen echt.’’

Het effect van danseducatie

In vele vormen van dans gaat het om samen te bewegen in synchronie en empathie, met direct fysiek contact. In een evaluatie van Dancing Classrooms in New York City, zei 95 procent van de leraren dat als resultaat van samen dansen er een aantoonbare verbetering was in de capaciteiten van studenten om samen te werken. In een onderzoek in Los Angeles zei 66 procent van de schoolhoofden dat na hun deelname aan het programma, hun studenten meer acceptatie naar anderen toonden, en 81 procent van de studenten zei dat ze anderen met meer respect behandelden. Dans heeft naast sociale- ook economische voordelen. Dans is dan ook niet alleen een vakgebied, maar ook een manier om persoonlijke kwaliteiten te bevorderen. Die weer van pas komen in het toekomstige werkveld.

Van bewegen leer je beter

Dans is natuurlijk niet het enige fysieke medium om dit te bewerkstelligen. Een groep onderzoekers in kinesiologie en kindergeneeskunde verrichtte een uitgebreide evaluatie van meer dan 850 onderzoeken naar de effecten van lichaamsbeweging op schoolgaande kinderen. Wat blijkt: één uur (of meer) van matige tot krachtige fysieke activiteit per dag verbeterd de gezondheid én de academische prestatie van kinderen aanzienlijk. Zo stelden ze onderzoekers dat "fysieke activiteit een positieve invloed heeft op het geheugen, concentratie en gedrag in de klas".

Dans speelt (nog) een ondergeschikte rol

Desondanks de duidelijke resultaten van diverse onderzoeken en succesverhalen, speelt dans (evenals theater) een ondergeschikte rol in het onderwijs. Dat terwijl de kunsten een zeer belangrijke en positieve rol kunnen spelen in het onderwijs, ook voor kinderen die geen toekomst in de kunsten ambiëren. Het leert hen diverse vaardigheden, kennis en ervaringen die hen als mens verrijken en waarvan ze de rest van hun (toekomstige) carrière nog profijt van hebben. Dus waar wachten we nog op? Breng meer dans in het onderwijs! Want dans is net zo belangrijk als rekenen op school.