Als je ooit in Griekenland bent geweest, kan het zo zijn dat je weleens een groep mensen op straat bent tegengekomen die in een rij of cirkel aan het dansen waren. Misschien heb je zelfs wel eens meegedaan. Hoe zijn deze dansen eigenlijk ontstaan?

Oorsprong Griekse volksdansen

Dansen heeft altijd deel uitgemaakt van de cultuur. Het is in Griekenland een belangrijke traditie en er bestaan ondertussen al ruim 300 Griekse dansen. Verschillende streken hebben hun lokale dans die wordt uitgevoerd in traditionele kleding. De naam van de dans wordt afgeleid van de regio, aantal passen of de vorm waarin wordt gedanst. Omdat Griekenland een Balkanland is, kan de klederdracht en sommige dansen op elkaar lijken. Dit komt omdat sommige landen voorheen niet bestonden. Op zomerse feesten wordt veel gedanst en worden er dansfestivals gedurende het jaar georganiseerd. 

In het Oude Griekenland werd er vaak gedanst om de goden te eren en zo dichter bij ze te komen. Later werden deze dansen echter meer een volksvermaak. De oude dans Paean, wat ‘lied van de overwinning’ betekent, was een dans die werd gedaan ter ere van de arts der goden, wat later de dans voor god Apollo werd. Het was Plato die schreef over religieuze Griekse dansen, die volgens hem het karakter van de goden uitbeeldden. In de oudheid waren er serene, maar ook wildere dansen, zoals de dans die werd gedaan voor god Dionysos. Hierbij konden de dansers zelfs in trans raken en was er kans op het ontstaan van een orgie. 

Ook nu nog zien we verschil in de dansen qua tempo en intensiteit.

Het Oude Griekenland kende ook gevechts- of wapendansen. De ‘Pyrriche dans’ werd uitgevoerd door negen gewapende dansers om de Frygische godin Cybele te vereren. Het doel was om krijgsvaardigheid te ontwikkelen tijdens deze gevechtsdansen. 

Moderne Griekse volksdansen

Vandaag de dag worden de Griekse dansen vooral verdeeld in de stijlen syrtos (dansen in een rij) en pidiktos (dans met hoppend en springend karakter). Er zijn veel kruisingen tussen deze twee, maar één ding hebben ze allemaal met elkaar gemeen: de man heeft de leidende rol. De man maakt verschillende figuren met zijn passen en de hoge sprongen. De vrouw maakt eenvoudige passen en hoort met neergeslagen ogen te dansen. Ondanks dat, is het belangrijk dat ze een waardige en trotse indruk maakt. De kledij van de vrouw is uitgebreid en vaak overladen met sieraden, dus springen met een zwaar kostuum is niet weggelegd. Dit is ook waarom de vrouwendansen vaak onder de rustigere syrtos categorie vallen. 

De traditionele Griekse dansen hebben een sociale factor. Ze brengen mensen samen op belangrijke momenten in het jaar, zoals Pasen, bruiloften, doopfeesten of andere feestdagen.

In 2012 braken de inwoners van de Griekse stad Volos het Guinness World Record sirtaki dansen. Met 5614 dansers werd deze dans uitgevoerd. De sirtaki is officieel geen traditionele Griekse volksdans, maar een mengeling van verschillende Griekse dansen. De dansstijl is populair geworden door de film Zorba de Griek. 

Griekse traditionele dansen die in en buiten Griekenland worden gedanst zijn bijvoorbeeld de ballos, dipat, maniatikos, kalamationos, partalos en de tsamikos.