Een laag zelfbeeld is vaak terug te zien bij obesitas patiënten, wat gepaard gaat met te veel eten, blijkt uit onderzoek. Door bepaalde emoties niet te uiten, bijvoorbeeld door trauma’s, zien zij hun lichaam als een veiligheidsschild. 

Het bewegingsbereik van deze patiënten is daardoor minimaal, waardoor ze ook weinig tot geen behoefte hebben aan beweging. Onderzoekers Solange Muller-Pinget, Isabelle Carrard, Juan Ybarra en Alain Golay begonnen een onderzoek waarin de patiënten door middel van danstherapie hun lichaams- en mentale bewustzijn konden verbeteren en daarbij ook hun zelfbeeld. Deze positieve veranderingen zouden dan leiden tot meer motivatie om voor henzelf, fysiek als mentaal, te zorgen en van zichzelf te houden. Dit is wat zij ondervonden tijdens het onderzoek. 

Het onderzoek

Een groep van 18 vrouwen kreeg de keus om danstherapie te volgen voor gewichtsverlies in plaats van de standaardprocedure. De patiënten waren allemaal rond de 45 jaar oud met een BMI van ongeveer 36.7. In deze groep bevonden zich vrouwen die last hadden van ziektes zoals type 2-diabetes, depressie of hart- en vaatziekte. Andere hadden last van een bipolaire stoornis of zijn seksueel misbruikt. 

De patiënten kregen gedurende 36 weken, twee uur per week een workshop. Gedurende deze 36 weken werkten zij aan hun houding, mindful lopen, het loslaten van spanning en verbeteren van zelfbeeld bijvoorbeeld. Ook leerden de patiënten hun zelfbeeld te evalueren tijdens hun dagelijkse leven. 

Een voorbeeld van zo’n workshop is: 

Tijdens de warming up werden snelle bewegingen gedaan, zodat de patiënten geen tijd hadden om na te denken over wat zij en hun lichaam aan het doen waren. 

In het tweede deel van de workshops was het juist belangrijk dat de deelnemers bewust werden van hun spieren, mentale spanning en werkten met ademhaling- en ontspanningsoefeningen om dit te bereiken. Ze leerden tegelijkertijd ook over waar de bewegingen vandaan kwam en hoe deze op verschillende manieren in het lichaam werkt, zodat ze snapten hoe gevoelens, gedachtes en emoties via beweging/dans konden worden gedaan. 

Het laatste onderdeel van de workshops bestond uit een onderzoek waar de vrouwen opzoek gingen naar hun eigen unieke manier van bewegen. Ze kregen improvisatie-opdrachten die gebaseerd waren op een persoonlijk thema. De patiënten konden tijdens deze improvisatie alle sensaties, emoties en frustraties die naar bovenkwamen verwelkomen en onderzoeken. Na afloop werd er gediscussieerd over de ervaringen en vaak een tekening gemaakt om het verbale te ondersteunen. 

Resultaten

De resultaten werden op drie momenten tijdens de periode gemeten: na 18 weken, na het volledige programma (36 weken) en de patiënten kregen een vragenlijst die ze zelf moesten beantwoorden. 

Hieruit is gebleken dat het lichaamsbewustzijn net zoals de mentale kracht versterkt is met name ten opzichte van het zelfbeeld. Ook motorisch gezien zijn de patiënten erop vooruitgegaan. Door de verbetering van het lichaamsbewustzijn, werd het zelfbeeld versterkt en hadden ze plezier in bewegen. De groepstherapie zorgden ervoor dat ze zich veilig voelden. Tijdens het dansen in een groep verbeterden ze kwaliteiten als sterker worden van zichzelf en de houding naar zichzelf. Daarbij ontwikkelden ze meer sociale en zelfverzorgende vaardigheden. 

Dit onderzoek laat ziet dat dans niet alleen fysiek het lichaam kan verbeteren, maar ook mentaal een grote invloed heeft.