De poëtische dansfilm Tournant waar Gemma Rijnders hard mee bezig is, is bijna een autobiografisch verhaal. De film is gebaseerd op haar eigen ervaringen bij de Nationale Ballet Academie en volgt het een danseres die steeds verder vervreemd raakt van zichzelf. In de danswereld werd Gemma’s zelfbeeld steeds slechter – ondanks dat ze er een leuke tijd heeft gehad – en dit komt sterk terug in de dansfilm die ze voor haar opleiding aan de HKU maakt.

Dansfilm Tournant

Tournant volgt de hoofdpersoon die als danseres in allerlei vormen wordt geforceerd, het regime is strak en strikt en ze werkt naar een ideaalbeeld toe. Wanneer deze structuur wegvalt, valt de danseres in het diepe en raakt ze vervreemd van zichzelf. In de film gaat ze op zoek naar zichzelf en helpt haar nieuwe dansleraar haar om vrijer te bewegen dan ooit tevoren.

Zelfbeeld

“Het gaat om loslaten en jezelf accepteren,” vertelt Gemma. Ze danste acht jaar bij de Nationale Ballet Academie. “Je bent één grote familie, het was echt een mooie tijd. Maar erna merkte ik pas hoe slecht mijn zelfbeeld was geworden.” In oude dagboeken las ze terug hoe de 12-jarige Gemma er alles aan wilde doen om het ideaal te bereiken. “Op die leeftijd hoorde ik al dat mijn lichaam niet geschikt was voor klassiek ballet. Dus schreef ik in mijn dagboek dat mijn goede voornemen was om mijn bovenbeenspieren af te slanken. Je groeit langzaam mee met dat beeld, ik had het niet eens door. Een dieet volgen als je 15 bent, is niet echt normaal.”

Door alle correcties tijdens het dansen raakte Gemma over bewust van haar lichaam. Elke dag stond ze voor de gigantische spiegel en voelde ze alle ogen op zich. Ze was niet de enige, haar klasgenoten merkte de druk ook. “Het was een norm. Als een kostuum van een meisje groter gemaakt moest worden, dan was daar wel een oordeel over. Als we snoep kochten, dan gingen we dat verstoppen voordat we naar binnengingen.”

Liefde voor dans hervinden

Na de Academie ging Gemma dans haten. “Ik had geen structuur meer, ik kreeg paniekaanvallen en kwam aan. Daardoor werd mijn zelfbeeld nog slechter en durfde ik niet meer terug naar de danswereld.” Ze besloot een opleiding te volgen aan de Kunstacademie en langzaam pakte Gemma dans weer op. Niet klassiek ballet, maar stijlen zoals afro en urban. “In die stijlen is het juist goed om een eigenheid te hebben en dit uit te stralen.”

Haar verhaal kan ze nu kwijt in Tournant, de poëtische dansfilm die ze voor de HKU maakt. De eerste repetities zijn achter de rug, maar door de coronacrisis kan de rest voorlopig die niet doorgaan. Voorbereidingen zoals de uitwerking van de karakters, de vertelling van het verhaal, bewerken van bestaande beelden en bijvoorbeeld de styling en art direction, daar is Gemma al druk mee bezig.

Eigenheid en vrijheid

Gemma wil kijkers vooral meegeven dat ieders eigenheid bijzonder is. Ze denkt dat de situatie voor veel mensen herkenbaar is en ze hoopt dat dansers op zoek gaan naar hun vrijheid in de dans. “Al ga je improviseren met een groep. Dan moet je echt je angst overwinnen en erachter komen dat niets fout is.”

Voor het maken van de film heeft Gemma een crowdfundingsactie op gezet. Wil je doneren? Dat kan nog tot aanstaande vrijdag!