Een Perzisch tapijt op de vloer en een prachtig beschilderd oosters achterdoek, en je waant je midden in het paleis van een of andere sultan. Maar toch niet in een moskee?

‘Dans la mosquée’ staat er evenwel in grote letters op een serie ansichtkaarten van een buikdanseres, die ik onlangs op de Verzamelaarsjaarbeurs in Utrecht kocht. In de moskee werd helemaal niet gedanst, laat staan de zo ‘zwoele’ buikdans. Het oriëntalisme vierde in het begin van de twintigste eeuw hoogtij. Met dans hebben dit soort plaatjes dan ook weinig van doen. Je kunt ze scharen onder de erotische ansichtkaarten die op grote schaal in Parijs werden geproduceerd en wereldwijd verspreid. Zo’n oosters achterdoek was trouwens helemaal niet exclusief, iedereen kon zich daarvoor laten fotograferen. Het behoorde tot de standaard uitrusting van de portretfotograaf, samen met bijvoorbeeld bostaferelen en boomhekjes waarachter je kon plaatsnemen.