In haar nieuwe theatervoorstelling I, danst Igone de Jongh (42) niet alleen haar favoriete balletten, maar gaat ze ook in gesprek met het publiek. “Ik ben niet langer meer dat poppetje op het toneel dat danst en weggaat.”

Dicht bij het publiek

Halverwege de voorstelling gaat Igone op de rand van het toneel zitten. Voorzichtig drapeert ze haar jurk om zich heen, laat haar lange benen over het podium bungelen en kijkt naar de mensen in de zaal. “Zo dichtbij het publiek zitten vind ik misschien wel het leukste moment uit de voorstelling. Ik vertel over mezelf, maar nodig mensen ook uit om vragen te stellen en om het gesprek met mij aan te gaan.” Die vragen kunnen van alles zijn. “Wanneer ik stop met dansen, uitleg over de voorstelling, wat ik moet doen om in shape te blijven. Maar ook hele grappige of meer indringende vragen zoals wat ik heb moeten laten voor mijn carrière of wat ik doe als ik thuis kom na een voorstelling.”

Speciale aanbieding! Neem nu een jaarabonnement op Dans Magazine voor slechts een tientje en lees inspirerende artikelen, het laatste dansnieuws en handige tips.

De voormalig soliste van Het Nationale Ballet danst in haar nieuwe voorstelling de meest spannende choreografieën uit haar omvangrijke repertoire. Soms alleen op het toneel, soms samen met een partner of partners, soms live begeleid door muziek. De voorstelling is gebaseerd op haar droom om in Italië te wonen, dat wat ze wil gaan doen als ze stopt met dansen. “Ik ben lang geleden verliefd geworden op Italië. Het land, de mensen, de natuur, het eten, de cultuur; alles is fijn aan dat land. Ik zie mezelf daar ook wel wonen over een paar jaar. En dan de hele dag pasta eten, dat wat ik als ballerina zeg maar niet kon.”

Hoogtepunten uit carrière

In de voorstelling danst ze de hoogtepunten uit haar carrière, onder andere het Zwanenmeer en Giselle, én moderne choreografieën, speciaal voor deze voorstelling gemaakt door twee jonge Italiaanse choreografen. “Het is fijn om te kunnen kiezen wat ik aan het publiek wil laten zien. Ik heb het geluk gehad dat ik zo veel verschillende balletten heb mogen doen bij Het Nationale Ballet. Ik vind het dan ook extra leuk om nu zelf mijn favoriete stukken te kunnen kiezen. Wat wil ik laten zien? Waar sta ik? En wat heb ik te zeggen als kunstenaar? De liefde voor de grote klassiekers zal altijd bestaan, het is een groot deel van de danseres die ik ben geworden. Maar er is nog zoveel meer dat ik kan en wil laten zien. Ik ben ook hongerig naar het creëren van nieuwe dingen met jonge dansers en choreografen. Ik vind het belangrijk dat ik als danseres en als mens altijd nieuwe dingen blijf proberen.”

Haar man, scenarioschrijver Thijs Römer, schreef de teksten voor de voorstelling. “Het grappige is dat hij heeft gekozen voor een voice over en dat moest ingesproken worden. Dit hebben we ook samen geoefend. Ik heb me overigens niet met de teksten bemoeid. Hij ziet mij de hele dag en kent me natuurlijk door en door. De verhalen die hij heeft geschreven vond ik meteen goed. Hij wist precies de juiste toon te raken en precies te verwoorden wat ik in de voorstelling wil zeggen.” Dat samenwerken aan de keukentafel beviel dan ook enorm. “Het is de eerste keer dat we op deze manier samenwerken. Het is leuk om te doen, vooral omdat we onze werelden, mijn danswereld, zijn schrijf en acteerwereld, nog beter hebben leren kennen.”

Eerste dansvoorstelling voor regisseur Ruut Weissman

Ruut Weissman, regisseur van de voorstelling, werkt ook voor het eerst met Igone samen. “Ik vind haar een ongelofelijke talent. Ze is topsporter, heeft altijd op hoogste niveau gedanst, onder hoge druk. Een voorstelling als deze maken is voor haar, maar ook voor mij, een zoektocht. Ze moet omgaan met een ander gevoel, dat van in lead zijn, bepalen wat er gebeurt. Ze heeft een enorme carrière gehad bij Het Nationale Ballet gehad, maar was daar altijd onderdeel van een gezelschap, nu vult ze voor het eerst een hele avond, dus dat is nieuw voor haar.” Hij regisseerde niet eerder een dansvoorstelling, maar is wel een liefhebber. “Ik heb veel dansvoorstellingen gezien, maar ik ben natuurlijk geen specialist. Ik weet hoe je met tekst het verhaal over kunt brengen, maar hoe je dat doet met dans is nieuw voor mij. Ik werk dan ook samen met de choreografen en dat is niet alleen noodzakelijk, maar ook leerzaam.” Dat we na deze voorstelling Igone beter leren kennen staat voor hem vast. “Het publiek ziet haar als prachtige stervende zwaan, maar stapt ook met haar in haar droom. We staan met haar in dat barretje in Toscane.”

De voorstelling I maakt danskunst toegankelijk en aanraakbaar, zonder een concessie te doen aan de hoogste kwaliteit. Dat was ook het doel dat Igone voor ogen had. Ze wil benaderbaar zijn, naar de mensen toe gaan. “Ik ben lang ‘dat poppetje’ op het toneel geweest, die danst en weer weg gaat. Ik wil de vrouw achter de prima ballerina ook laten zien. Ik sta misschien wel op spitzen, maar thuis moet ik ook gewoon ‘s morgens boterhammen smeren voor mijn zoon.”