Door Carolien Verduijn

Een jaar lang schreef danseres Julia Zuurbier blogs voor Dansmagazine.nl. “Ik heb altijd wel iets gehad met taal. Ik heb een jaar Taal & Communicatie gestudeerd, maar ik schrijf ook voor mezelf. Ik vond het bloggen ontzettend leuk om te doen, omdat ik voor een publiek kon schrijven. Het is fijn om te kunnen laten zien wat dans als vak inhoudt. Er zijn veel vooroordelen over dans, die ik via de blogs kan ontkrachten.”

De danseres bij De Dutch Don’t Dance Division (DeDDDD) schreef over haar deelname aan Everbody Dance Now, haar solo aan zee in Solo’s@TheSea en over haar kerstgevoel in september. Na een jaar maakt Julia de balans op.  

Wat was het hoogtepunt van het afgelopen jaar?

“De tour  met de dansvoorstelling Dancing Lane was heel speciaal, omdat we met zijn achten een avondvullende show hebben neergezet. Ik ben trots dat we dat met zijn allen gedaan hebben. Het was een heel leuk avontuur, met zijn allen in een busje naar allerlei theaters. We zijn zelfs in Antwerpen geweest. Ik vond het contact met het publiek ook heel erg leuk, na de show gingen we vaak nog met hen in gesprek.”

“Ook de kerstvoorstelling is weer heel speciaal. Vorig jaar heb ik ook al meegedaan aan Dancing in a Winter Wonderland, maar toen deed ik alles voor het eerst. Nu weet ik beter hoe ik mensen kan helpen die voor het eerst meedansen. Ik dans de solo van 'Het Meisje met de Zwavelstokjes'. Dat is heel fijn om te doen, omdat ik daardoor ook interactie heb met de kinderen die meedansen. Vorig jaar vond ik mijn solo heel spannend, en nu nog steeds wel, maar ik ben er wel zekerder over.”

Waarin ben je het afgelopen jaar het meest gegroeid?

“Ik denk dat ik meer durf. In het begin vond ik het eng om dingen alleen te doen, of om vooraan te staan. Ik heb geleerd om uit mijn comfortzone te stappen. Ik kwam vers van school, en daar werd veel gehamerd op techniek. Bij De Dutch Don’t Dance Division is jezelf presenteren als danser juist heel belangrijk. Bijvoorbeeld wanneer ik aan het eind van de repetitie mijn solo opeens nog moest dansen, terwijl er zeventig mensen staan te kijken.”

Je schrijft altijd heel enthousiast over DeDDDD. Zijn er ook minder leuke kanten?

“We zijn heel intensief met elkaar bezig, zes dagen in de week, acht uur per dag, dan ontstaan er soms natuurlijk wel spanningen. Als iedereen moe is raken mensen sneller geïrriteerd. Dans is heel fysiek, je kunt geen irritaties hebben wanneer je samen danst. In het echte leven heb je die irritaties ook, en van samen dansen leer je daarom heel veel.”

In een eerder interview met Dansmagazine.nl zei je dat je dankbaar was voor je plek bij DeDDDD, nadat je was afgewezen bij hbo-dansopleidingen. Hoe kijk je daar nu tegenaan?

“Ik denk dat ik hier in een jaar tijd meer geleerd heb dan dat ik in drie jaar op een hbo-dansopleiding zou kunnen leren. Je leert hier echt dansen, niet alleen maar passen en techniek. Ik ben hier enorm op mijn plek. Rinus en Thom zijn naast choreografen ook echt coaches. Ik blijf sowieso nog bij DeDDDD tot het eind van dit seizoen. Natuurlijk kijk ik weleens naar audities, maar ik zou heel graag nog een tijdje bij DeDDDD blijven.”

“Het leuke aan dansen bij DeDDDD is dat je zo dicht bij het publiek staat. We hebben gedanst in parken, aan zee en op festivals. In het theater is de zaal donker en zie je de mensen niet, maar in een park zitten de mensen soms maar twee meter bij je vandaan.”

Je laatste blog gaat over de kerstvoorstelling Dancing in a Winter Wonderland. Waarom moeten de lezers van Dansmagazine.nl naar ‘Dancing in a Winter Wonderland’ komen kijken?

“Je wordt er heel vrolijk van! Het is een mooie voorstelling met zelfs een dansstuk van Hans van Manen. Ook dansen we onder andere op ‘Winter’ van Vivaldi, een neoklassiek stuk gechoreografeerd door Rinus Sprong, en vertellen we kerstverhalen. Zo komt het verhaal van Jozef en Maria en het verhaal van Scrooge aan bod. Daarnaast is er nog een kerstcircus met onder andere een Siberische tijger, een siamese tweeling en pinguïns. De voorstelling is dus leuk voor dansliefhebbers, maar ook voor mensen die minder van dans weten. Je krijgt er echt een kerstgevoel van.”

Kijk voor meer informatie over Dancing in a Winter Wonderland op de website van de Dutch Don't Dance Division.