Na weken, misschien wel maanden van voorbereiding zijn we nu dan toch echt begonnen: het opzetten van onze eerste eigen productie: Assepoes. Het idee is er al jaren, maar nu is er de tijd en de mogelijkheid. Hoewel er één ding nog ernstig ontbreekt: geld. “Kunstenaars leven van hun passie” is een heel mooie uitspraak, maar in de realiteit blijft het daar helaas bij: een mooie uitspraak. Ook dansers kunnen helaas niet van de lucht leven, laat staan uit het niets een productie opzetten.

Toegankelijk voor een breed publiek

Bij De Dutch Don’t Dance Division hebben we echter wel al geleerd om met een minimum aan financiële middelen een kwalitatief goede voorstelling neer te zetten, die toegankelijk is voor een breed publiek. Dat is dan ook ons doel. Om toch dat eerste opzetje te hebben, gaan we proberen via voordekunst.nl ons startkapitaal bij elkaar te krijgen. Na het uitschrijven van ons idee en het maken van een planning voor de komende maanden was dit dan ook onze volgende stap in het proces.

Voordekunst

Bij voordekunst werken professionele mensen, die uiteraard kunst een warm hart toedragen, maar die ook veel verstand hebben van het concept ‘crowdfunding’. En daar kunnen wij als jonge ondernemers natuurlijk van leren. Na goedkeuring van ons concept en onze doelstellingen, zijn we op weg geholpen met het schrijven van een promotietekst, het maken van een filmpje en het bedenken van tegenprestaties voor onze gulle donateurs. Allemaal met het doel potentiële donateurs warm te maken voor onze prachtige productie in spe. Inmiddels staat onze crowdfundactie online en hebben we de eerste donateurs al binnen gehaald. We krijgen erg leuke reacties op het filmpje dat we hebben gemaakt. Gelukkig maar, want dat was het onderdeel dat de meeste tijd kostte en ook zeker het uitdagendst was!

Opzet voor de promotie-video 

In de eerste plaats was er het schrijven van het script. Dat verliep relatief serieus, want we wilden allebei een zo compact mogelijke tekst, die wél zou aanspreken en genoeg zou vertellen wat wij wilden uitdragen. Vervolgens moesten we bepaalde zinnen uit het hoofd leren, omdat we deze live op de camera zouden moeten zeggen. Nou ja, liever gepassioneerd overdragen dan zeggen, maar nog liever zeggen dan opzeggen, zeg maar. Deze zinnen hebben we een paar keer proefgedraaid op de camera thuis. Laat ik stellen dat er meer blooper- dan promotiemateriaal bij zat om een impressie te geven van hoe dat ons verliep. We zijn niet voor niets dansers die een verhaal liever fysiek dan verbaal vertellen…

Ready? Set? Action!

Het filmen zelf verliep goed, we hadden een paar mensen weten te regelen die ons ‘filmpubliek’ wilden zijn (grote dank aan deze geweldige vrijwilligers) en hadden een soort huiskamersetting gecreëerd. Daar zaten ze op de bank, terwijl Youri hun blikken redigeerde en cameravrouw Kyra alles netjes opnam. Later was het onze eigen beurt en probeerden we de gênante spraakvertoning van de dag ervoor te vergeten.Tot slot het knippen, plakken en bewerken. Het was nog een hele klus om alle tekst onder de video in te spreken, met eenzelfde intonatie als we de dag ervoor live hadden gedaan. En om de beelden zo te bewerken dat ze netjes in elkaar overliepen en muzikaal ook een beetje goed uit de verf kwamen (want ja, we blijven dansers…) Uiteindelijk zijn we erg blij met het eindresultaat! Het heeft wat bloed, zweet en tranen gekost (spreekwoordelijk dan), maar hopelijk gaat dit de harten van onze toekomstige donateurs veroveren. 

Je steunt Pop-up Dance door mee te doen aan de crowdfundactie. Dit kan nog tot en met 8 maart 2018.

Meer weten over Assepoes? Je leest het hier.