In Yell Penelope zet de van oorsprong Servische choreografe Jelena Kostić een rijk gevulde dansvoorstelling neer. In dit soms rommelige maar zeer afwisselende werk staan fascinerende personages en persoonlijke verhalen centraal. Humor, gekte en een worsteling met Servische tradities krijgen dwingende dansvormen in een wereld van treffende vergane glorie.

Het decor spreekt tot de verbeelding. Het ademt herinneringen en nostalgische gevoelens over oude Oost Europese rijkdom. Glazen kroonluchters, een rode loper en afgebladerde deuren met kapotte ruitjes vormen de afgebakende ruimte waarbinnen Jelena Kostić op humoristische wijze speelt met het overgeven aan of breken met tradities. Een vrouw komt door de deur en zingt een traditioneel klinkend lied vanonder een grijze mantel. Dan werpt zij hem af en verschijnt een danseres in rode bikini en gouden broek en staat hier een tenenkrommende Eurovisiesongfestival act.

En zo is de gehele voorstelling gevuld met sterke beelden en gekke typetjes. In de vele en gevarieerde scenes van rauwe dans tot mime en van acrobatiek tot theater, brengt de choreografe vier doorgeslagen personages tot leven. In een fysiek en tegelijkertijd gevoelig duet wordt een danseres naar een microfoon op het podium geduwt. Met de haren voor het gezicht hangend probeert ze hiervan weg te komen. In haar rode jurkje wordt zij op dwingende wijze getild, gegooid, gedraaid en terug gezet op dezelfde plek door haar partner. Horizontaal vliegt zij door de lucht om weer recht voor de microfoon uit te komen.

In 2010 was Jelena’s voorstelling MARCH te zien, die de pers omschreef als een voorstelling over protesten in Sarajevo met rauwe muziek, gasmaskers en stampende laarzen. Met Yell Penelope is zij een minder confronterend pad ingeslagen. Hier speelt de choreografe op humoristische en bijna slapstick wijze met haar Servische achtergrond. De opbouw van de zangscènes gaat niet altijd even vlekkeloos, maar het stuk grijpt je door strijdlustige dans, scherpe gebaren en sterke acrobatische duetten.