Choreograaf Ederson Rodrigues Xavier en pianiste Shuann Chai maakten samen de dans- en muziekvoorstelling Where are we going? And what are we doing? Een compositie van enthousiaste dans en perfect uitgevoerde muziek in een ode aan John Cage (1912-1992). En wat even een herhaling van het verleden leek, blijkt een frisse interpretatie van oude meesters.

Vanuit muziekhistorisch perspectief is John Cage natuurlijk zeer interessant, een componist die veel bekendheid kreeg door zijn pianoconcert van stilte en omgevingsgeluiden. Ook voor de dans blijkt deze componist van betekenis, als levens- en creatiepartner van meesterchoreograaf Merce Cunningham (1919-2009). Maar Where are we going? And what are we doing? is allerminst een herhaling van de geschiedenis. Xavier en Chai hebben een frisse ingang weten te vinden voor het bijzondere oeuvre van John Cage, die net als Cunningham in zijn composities speelt met toeval.

In deze sterke voorstelling vallen patronen op die in de chaos van beweging en geluid onverwacht zicht- en hoorbaar worden. Binnen de erupties  van de dansbewegingen ontstaan duetten of contactmomenten die betekenis krijgen door een lach. Ogenschijnlijk doellose dansfrases laten zich plotseling vangen in ritme en patronen. Zes jonge dansers barsten vanaf het eerste moment los op de overvolle witte dansvloer. Integenstelling tot Cunningham’s techniek staan hier vederlichte dans en vrije lichamen op het toneel. Het gaat hier om souplesse en niet om krachtige spiercontrole. Ze zakken door hun knieen en springen gewichtloos weer de lucht in. Armen, benen, hoofden schieten zonder weerstand door de ruimte.

Maar ondanks deze bijzondere lichtheid en veerkracht van lichamen, is de intentie van de bewegingen niet helder en vinden de dansers elkaar slecht in het groepswerk of duetten. Dit in tegenstelling tot het John Cage Ensemble, die met vreemde instrumenten snel helderheid en schoonheid weten te treffen. Het slaan op stenen plankjes, transformeert in muziek die je meevoert in rituele sferen, verstilling en ritmische pulsen voor dans en beweging. En aan alles wat er op het podium gebeurt, lijkt deze voortreffelijke muziek van John Cage ten grondslag te liggen. Het is ongelofelijk knap hoe iedere klank een eigen leven krijgt.

En het raakt. Where are we going? And what are we doing? is bijzonder goed gelukt als samenwerkingsproject tussen twee disciplines. Het is een sterk uitgevoerde muziekvoorstelling die omgeven is met energieke en enthousiaste dans. En ondanks dat de kwaliteit en intensiteit van de dans onder de maat is in vergelijking met de muziek hebben choreograaf Xavier en pianiste Chai de geest van John Cage verrassend goed weten te vangen.