Wat gebeurt er als je moderne dans en de originele Argentijnse tango kennis met elkaar laat maken op de meeslepende tonen en melodieën van een live tango-orkest? Choreografe Neel Verdoorn zocht het uit en creëerde Mannen van de Tango voor het Internationaal Danstheater. Eind februari ging het stuk in première, op 17 maart was het te zien in het Lucent Danstheater in Den Haag.

Ontstaan van de tango

Tango is de muziek van het volk, ontstaan onder de Europese immigranten in Argentinië die ermee uiting gaven aan hun heimwee en verlangen naar huis. In de tangosalons van de jaren ’40 maakten de mannen de dienst uit. Zij verkeerden in een constant duel om de aandacht en de verovering van de vrouw.

Broeierige strijd

Het publiek waant zich bij Mannen van de Tango in een rokerige tangosalon in Buenos Aires en is stille getuige van de broeierige strijd die zich daar op de dansvloer voltrekt. Op het podium staat het vijfkoppige tango-orkest Zárate onder leiding van Micha Molthoff waarbij de o zo kenmerkende klanken van de viool en de bandoneon niet ontbreken. De bijna twintig verschillende composities van onder meer Pugliese worden met verve ten gehore gebracht en de momenten dat Micha Molthoff zijn viool inruilt voor zijn prachtige, warme stemgeluid zijn ronduit ontroerend.

In balans

Verdoorn heeft een interessante  nieuwe bewegingsvorm weten te raken waarin elementen van moderne dans en van de Argentijnse tango elkaar op een natuurlijke manier in balans houden. Het is de eerste keer dat Verdoorn samenwerkt met het Internationaal Danstheater maar zij heeft inmiddels choreografieën op haar naam staan voor Djazzex, Dansgroep Krisztina de Chatel, Korzo producties, het Scapino Ballet en diverse buitenlandse gezelschappen. In Mannen van de Tango combineert ze trotse, strakke tangohoudingen met vrijere, zachtere lijnen en bewegingen over de grond. In deze ‘fusion’ vorm dansen de dansers afwisselend op schoenen en op blote voeten.

Zien en gezien worden

Op de dansvloer wordt gewedijverd om de aandacht. Het is een aanhoudend spel van zien en gezien worden, van vurige verlangens en gepassioneerde versmeltingen maar ook van onverwacht negeren of rauw afstoten. De acht dansers nemen bezit van het podium in alle mogelijke samenstellingen; de mannen onderling, alleen de vrouwen, mannen met een enkele vrouw of andersom en natuurlijk ook in de klassieke man/vrouw danspaarsamenstelling. Over het geheel bezien geldt hier een andere dominantie dan in de vroegere tangosalons. Niet de mannen voeren de boventoon, de vrouwen hebben op het podium wat mij betreft duidelijk de touwtjes in handen.

Aanstekelijke ritmes

Na afloop van de voorstelling speelt het voltallige orkest in theatercafé Studio 3 nog geruime tijd door en nodigt het Internationaal Danstheater het publiek uit zelf ook in beweging te komen op de aanstekelijke ritmes van de tango. Blijkbaar werkt het kijken naar de dans aanstekelijk want flink wat mensen geven gehoor aan deze oproep. Ook de dansers zelf begeven zich op de vloer; het is druk in Studio 3. Eerst wagen de tangoleken zich ook op de vloer, maar al snel houden zij het voor gezien en valt op dat de overgebleven paren onmiskenbaar vertrouwd zijn met de tango.

Aantrekkelijk

Mannen van de Tango biedt een mooie, meeslepende versmelting van moderne dans en tango. De  muziek overtuigt en de rol die het orkest speelt in de voorstelling draagt bij aan het oproepen van een authentieke sfeer op het podium. Ik verwacht dat deze voorstelling veel dansliefhebbers aan zal spreken. Gaan kijken dus! De voorstelling is nog te zien tot en met juni. Daarna moet je naar het buitenland om Mannen van de Tango te zien en te ervaren.

Meer informatie vind je op de website van het Internationaal Danstheater of op de website van Neel Verdoorn.