Zaterdag 3 maart ging het filmprogramma Point Taken 3 in première. Dit filmproject, geïnitieerd door het Mediafonds en het Fonds Podiumkunsten in samenwerking met de NTR en Cinedans, bracht in Nederland wonende choreografen en regisseurs bij elkaar, resulterend in vijf korte bijzondere dansfilms. En zoals je van een interdisciplinair en vooruitstrevend project kan verwachten zijn de resultaten divers, verrassend en van uiteenlopende kwaliteit. Waar de één worstelt met grenzen van het filmbudget, streeft de ander naar diepgang in acht minuten. Maar het plezier van deze ontdekkingstocht van choreografen en regisseurs is zichtbaar. Een heel nieuw speelveld ligt aan hun voeten om ontdekt te worden.

Mathematische patronen

Point Taken 3 laat zien dat film en dans prikkelende partners zijn. Geen film is hetzelfde. Waar in One man without a cause een spannende en ongrijpbare parallelle fantasiewereld ontstaat door een dubbelrol van de dansers, worden in Harvest patronen in het landschap zichtbaar en krijgen olijfbomen het aan de stok met de de ME.

Bij alle films is de inzet van close-ups opvallend. Een techniek die door de samenwerking met film krachtig toegepast kan worden in danschoreografieën. De mogelijkheid om in te zoemen op ogen, borsten, blikken en ademhaling geeft de choreograaf de macht om het oog van de toeschouwer te sturen. Alleen Hillary Blake Firestone en Leendert Pot lijken zich in What’s unfolding daar niets van aan te trekken. Zij blijven op een afstand met de camera en laten de kijker vrij. Langzaam krijg je het gevoel naar insecten te kijken. Voortzwoegend met hun wapperende tentjes in mathematische patronen, transformeert de choreografie langzaam in een natuurverschijnsel.

Ontdekkingstocht

De meeste films lijken eerder een sfeer of een moment over te willen brengen. Thom Stuart kiest echter met de film Egon voor de verbeelding van het leven en het werk van schilder Egon Schiele. Treffend vangt hij met naakte pezige danserslijven de hoekige lichamen van Schiele’s schilderijen. Desondanks resulteert de dansfim, geregisseerd door Michiel van Jaarsveld, in een melodramatisch overgeregisseerd ballet.

Dit in tegenstelling tot de verbeelding sprekende film van choreograaf Jakop Ahlbom en regisseur Boudewijn Koole, waarin een emotioneel verhaal wordt vertelt door middel van de donkere ogen van een kind. De dans zelf blijft in Off ground in zijn puurste vorm zichtbaar in het duet tussen moeder en zoon. Door een muur van water, waar de moeder uiteindelijk in verdwijnt, ontstaat een fantasierijke extra dimensie en wordt duidelijk hoe het werkgebied van dans hiermee wordt vergroot.

Met iedere film stap je weer een nieuwe wereld binnen. Gevoel, beelden en lichamen doorkruisen elkaar op geheel eigen wijze. Bij de ene is dans de vervanging van woorden, bij de ander is het een compleet nieuwe taal. Maar bij elke nieuwe samenwerking tussen choreograaf en regisseur is het een spannend gebied dat open ligt om onderzocht te worden. En niets is minder leuk om te volgen dan een ontdekkingstocht. Mocht je hierin geinteresseerd zijn? Dan kan je deze keer gewoon je pc aanzetten.

• One man without a cause
  regie Arno Dierickx / choreografie Emio Greco & Pieter C. Scholten / producent Caramel Pictures
• Harvest
  regie Chaja Hertog & Nir Nadler / choreografie Aitana Cordero Vico / producent Family Affair Films
• Egon
  regie Michiel van Jaarsveld / choreografie Thom Stuart / producent Dutch Mountain Movies
• What’s unfolding
  regie Leendert Pot / choreografie Hillary Blake Firestone / producent Interakt
• Off ground
  regie Boudewijn Koole / choreografie Jakop Ahlbom / producent Jongens van de Wit