Het Amerikaanse dansgezelschap Momix van Moses Pendleton is wereldwijd geliefd om haar spectaculaire en fantasievolle choreografieën. In de voorstelling Dream Catcher presenteert het gezelschap de meest in het oog springende werken uit eerdere voorstellingen. Moderne dans vormt de basis, maar de technisch sterke dansers ontpoppen zich in de voorstelling eveneens als geoefende acrobaten. Met een creatief gebruik van diverse attributen, een betoverend toneelbeeld en een vleugje humor is Dream Catcher een toegankelijke voorstelling die bij velen tot de verbeelding spreekt.

Libelle's en lichteffecten


Momix staat bekend om visuele effecten en illusies. In het donker vormen lichtgevende flexibele stokken de vleugels van een Libelle; en al zwaaiend en draaiend zorgen zij voor mooie lichteffecten. De harmonie en flow van de eerste choreografie wordt helaas verstoord door problemen met de muziek, maar gelukkig pakken ze de draad snel weer op. Het spel met licht komt terug in een werk waarin armen veranderen in vliegende vogels. De armen van de dansers zijn blauw verlicht en de rest van het lichaam is onzichtbaar in het donker. Het publiek wordt telkens opnieuw verrast met nieuwe creatieve lichttrucs.

Bloemige tutu's


Niet alleen licht, maar ook kostuums worden ingezet om de dansers te transformeren tot uiteenlopende wezens en objecten. In een vrolijke choreografie veranderen danseressen gekleed in wollige tutu's van kleine rode knoppen tot sierlijke bloemen. Eerst komen de handen voorzichtig tevoorschijn tussen de bol stof. Wanner de danseressen opstaan om eindeloos rond te draaien, zakken de rokken langzaam naar beneden en bloeien de bloemen in volle glorie. Het concept en de choreografie zijn simpel, maar het effect is groots.

Spannend staaltje acrobatiek


Met attributen is Momix op zijn best. Twee dansers balanceren op een metalen sculptuur bestaande uit twee ineensluitende ovalen. Het object geeft een extra dimensie aan de acrobatische bewegingen van de dansers, maar ook zonder toestellen is een spannende choreografie mogelijk. Sierlijk als dansers en krachtig als acrobaten worden lichamen van twee dansers één in een veeleisend duet.

Omdat Dream Catcher een compilatie is van eerdere voorstellingen is er weinig samenhang tussen de verschillende choreografieën, maar de verassing en verwondering zijn des te groter. De voorstelling toont ontzettend veel werken uiteenlopend van poëtische en humoristische dans tot atletische acrobatiek en zelfs schaduwspel. Het is te veel om op te noemen, maar ze zijn allemaal het zien waard.

Gezien: 11 november 2014, Zaantheater in Zaandam.

Dream Catcher is nog tot en met 4 december in diverse theaters in Nederland te zien. Klik hier voor de speellijst.