Theaterfestival de Parade is iedere zomer voor menig Nederlander vaste prik, ook voor mij. Vandaag kwam ik alleen niet  voor de kleurrijke eettentjes, zweefmolen of Silent Disco. Dit keer kwam ik voor de voorstelling. Een samenwerking tussen schrijfster Dunya Khayame en regisseur Marco Gerris van cross-over dansgezelschap ISH.

Eerder dit jaar was de financiering voor JibberISh nog niet rond en was het nog maar de vraag of de artiesten in een grote tent op de Parade zouden kunnen spelen. Door een oproep op de website te plaatsen met de vraag geld te doneren is het ISH gelukt het doelbedrag te halen en hiermee de aankleding te kunnen verzorgen. Overigens heeft het Fonds Podiumkunsten vorige week het volledig aangevraagde subsidiebedrag van € 522.000,- toegekend aan ISH.

Helemaal aan het eind van het festivalterrein vind ik Studio 7 waar JibberISH speelt. Er klinkt Oosterse muziek als alle bezoekers naar binnen lopen en een plekje op de banken op de tribunes zoeken. Op de plankenvloer zien we Horace Cohen spelend met een gsm achter een toonbank staan. Het decor bestaat verder uit wat glimmende telefoonhoesjes, een bordje 'open' en een aantal stoelen. Meer is ook niet nodig om duidelijk te maken dat we naar een internetcafé aan het kijken zijn. Carl Refos is druk aan het typen op een ingebeeld toetsenbord en Abdelhadi Baadi staat leunend op twee krukken achter hem. Stipt om 19.15 uur begint de voorstelling.

JibberISH gaat over de personen die in het internetcafé aanwezig zijn en hoe zij in het leven staan. Terence Schreurs speelt het meisje Sarah dat in het internetcafé is om met haar ouders te skypen. Sarah is op wereldreis, maar eigenlijk veel te angstig om deze uitdaging aan te gaan.

Abdelhadi Baadi speelt een Koerd die zijn verjaardag viert in het internetcafé mét een gebroken been. Hij vraagt voor de zoveelste keer een meisje aan de andere kant van de wereld tevergeefs ten huwelijk. Dan zit er nog de Surinamer, gespeeld door Carl Refos. Hij gelooft in het goede van de mens, vertrouwt op de liefde en benadert het leven positief. Hij zit hier om een bankrekening in Suriname te openen voor een rijke weduwe. Als beloning verdient hij hiermee 1 miljoen euro, is hem verteld. En natuurlijk niet te vergeten, Horace Cohen met zijn grappige vertolking van de Turkse eigenaar van het internetcafé.

Via een leuke wisselwerking tussen de acteurs begeleid door beatboxing en dans kom je achter de verhalen van de personages. Door al deze verschillende nationaliteiten beleeft Sarah toch het avontuur en ziet in dat zij en de Koerd het 'ongeluk' over zichzelf afroepen door negatief te denken, te twijfelen en overal angsten te zien. Op deze manier roep je dat ook over jezelf af is haar conclusie; het nocebo-effect.

De verschillende disciplines waar ISH zo graag mee werkt komen goed naar voren in deze voorstelling. JIbberISH zit vol energie, humor en toneel. Dans is mooi in het verhaal verweven en is zeker een toevoeging aan het stuk. Het duet tussen Terence en Refos is hier onder andere een mooi voorbeeld van. Waarbij de eerste keer, wanneer Sarah nog erg onzeker en angstig is, de lift en combinaties mislukken. Aan het eind van de voorstelling, waarna Sarah inziet dat je het leven moet vertrouwen,  zwiert ze soepel om Carl heen. Dat Terence Schreurs aan de Amsterdamse Ballet Academie een opleiding heeft gevolgd is duidelijk te zien.

JibberISH eindigt met een vrolijke groepschoreografie met veel trucjes en arm- en handbewegingen. De opgewekte toeschouwers verlaten de tent met een grote glimlach op hun gezicht. Op naar de volgende show.

JibberISH is van 10 tot 26 augustus nog te zien op de Parade in Amsterdam