Ontmoetingen, begroetingen, innige omhelzingen en gepassioneerde zoenpartijen; bij Love-ism maak je het allemaal mee. Love-ism is het resultaat van een samenwerking tussen choreograaf Mor Shani en filmmaker Paul Sixta vanuit Dansateliers.

Bij de ontwikkeling van Love-ism heeft de choreograaf zich grondig verdiept in de vraag wanneer binnen de liefde het heilige overgaat naar het zondige. Hij heeft zich hierbij laten inspireren door het boek The Art of loving van Erich Fromm en heeft de interactie opgezocht met zowel professionele dansers als amateurs.

Alle combinaties

Als toneelbeeld in de Rotterdamse Schouwburg zien we slechts de ‘zwarte doos’ van het theater; zwart achterdoek en zwarte zijdoeken. De dansers komen op in normale straatkleding vanaf de tribune waardoor alle afstand tussen dansers en publiek verdwijnt.

We zien duetten in alle mogelijke samenstellingen; man/man, vrouw/vrouw en man/vrouw. Er zit een duidelijke opbouw qua intimiteit en passie in de duetten. In het begin wordt er kennis gemaakt en afgetast, maar allengs worden de duetten heftiger, intenser en intiemer. Een zeer gepassioneerd duet vindt plaats tussen man en vrouw waarbij de sfeer van ontdekking en tederheid overgaat in ongetemde overgave waarbij ook bijna alle kleren uitgaan. De dansers gaan op in hun spel en lijken zich totaal niet bewust van de aanwezigheid van het publiek.

Repeterend

Shani laat de dansers veel repeterende en ronddraaiende bewegingen maken, die overigens niet saai worden omdat er telkens wel gespeeld wordt met tempo en niveau van intensiteit. De muziek is vrij minimalistisch met lange elektronische tonen. Een geestig contrast daarmee vormt het geluid van fluitende vogels terwijl twee mannelijke dansers in een langdurige tongzoensessie verwikkeld zijn.

Open werkwijze

Bij de voorbereidingen voor Love-ism zijn open workshops georganiseerd voor iedereen: kinderen en volwassenen met of zonder danservaring. Hierin is het concept ‘liefde’ gezamenlijk verkend, waarbij filmmaker Sixta alles heeft vastgelegd. Het resultaat hiervan zien we aan het einde van de voorstelling. Het achterdoek schuift open en via het filmdoek dat verschijnt zijn we getuige van interacties tussen mensen van alle leeftijden. Eerst klinkt de ballade To love somebody, waarna een magnetisch geluidloos isolement ontstaat tijdens de rest van de film.

De dans en de film in Love-ism zijn dichtbij en intiem zonder voyeuristisch te worden; Shani en Sixta zetten een pure en eerlijke blik op de liefde neer.