Door een fikse vertraging en omleiding met de trein, arriveer ik helaas pas ruim een half uur na het beginnen van de voorstelling NEXT van dansgezelschap LeineRoebana in de Finntaxzaal van het Chassé Theater in Breda. Zodra ik via de boveningang naar binnen glip, zie ik op het podium vier figuren in zwarte broek en wit hemd, twee daarvan zitten op een stoel, de andere twee dansen alsof hun leven ervan afhangt.

De zaal zit niet vol waardoor ik meteen het idee heb dat ik bij iets intiems betrokken word. Ook hoor ik geen muziek alleen het gehijg van de bezwete dansers wat het geheel een vreemd tintje geeft. Dan begint gitarist/zanger Matthias Kadar vanaf zijn stoel 'Laat me' van Ramses Shaffy te zingen. De dansers geven zich volledig over aan de muziek en laten hun schijnbaar ongecontroleerde danspassen en heftige emoties soepel meevoeren met de chansons. Ze bewegen wild om elkaar heen, verlangen naar elkaar maar stoten elkaar ook weer af. De muziek stopt en het enige wat je nu opnieuw hoort is het gehijg van de uitgeputte dansers. De jongen gaat weer zitten waarop de andere zich om danseres Luana van Eekeren strengelt, even lijken zij een koppel maar ook dit houdt niet stand. Dan verstarren de dansers en blijven als bevroren staan. Het is pauze.

De drie dansers van voor de pauze zitten weer op hun stoelen op het podium, zij blijven dit tweede deel voornamelijk op de achtergrond. Matthias Kadar heeft zijn akoestische gitaar omgewisseld voor een elektrische, dit geeft meteen een hint wat het verschil is tussen de eerste en tweede helft van NEXT. De aandacht van het publiek wordt nu opgeëist door vier andere dansers van LeineRoebana: Heather Ware, Tim Persent, Ruet Gez-Wang en Uri Eugenio. Zij staan gegroepeerd in het midden van het podium en kijken het publiek in met een brutale blik. Dan begint een van de dames met een lage stem zinnen uit 'Fall in Love with me' van Nina Hagen op te dreunen. De dansers lopen een aantal keer op en neer over het podium. Dan verspreiden ze zich in de ruimte, waar ieder zich terugtrekt , omkleedt en verschillende poses aanneemt. Het lijkt wel of ze allen een andere gedaante willen aannemen. Zo trekt Tim Persent, terwijl hij 'ich bin dein Hund, ich bin dein Hund' uit 'Wau Wau' van Nina Hagen opzegt, een rokje aan en dartelt als een jonge hond om de in cowboybroek gehesen Ruet Gez-Wang. De muziek verandert en Matthias Kadar ondersteunt de dansers verder met gezongen fragmenten uit het repertoire van de Duitse zangeres. Aan het eind van de voorstelling hoor je Nina Hagen zelf hysterisch door de boxen galmen. Op dat moment verzamelen alle dansers inclusief Matthias Kadar zich op de voorgrond van het podium om nog een laatste arrogante blik in het publiek te werpen waarmee ze lijken te zeggen 'en zo is het en niet anders, dit is wie wij zijn'.