Een momentopname uit de dansvoorstelling Glas van Andreas Denk. Plan-D

Is het genialiteit of gekte, een gedachte of werkelijkheid? Dit zijn de vragen die opborrelen tijdens de confronterende danstheatersolo Glas. Choreograaf en danser Andreas Denk gaat in deze voorstelling voor volwassenen een gevaarlijke en onbeheerste relatie aan met zijn omgeving, waarin parelkettingen moordwapens worden en een wc-pot zijn redding. In zijn inventieve decor van glas en ijs gaat nog veel mis in de uitvoering.

Voor de voorstelling Glas creëerde choreograaf Denk een origineel en spannend karakter. Een man die gevangen is in het ritme van alle dag, vechtend met de eisen die zijn omgeving aan hem oplegt. Woelend ligt hij op een metalen bed. Wakker geschrokken door zijn oorverdovende wekker schiet hij in de houding voor een gevangeniscontrole. Op humoristische wijze stapt hij in een wereld van dagelijkse dwingende routines: slapen, eten en werken. De gevoelswereld van de man is een glijdende schaal naar een dreigende donkere wereld. Het ene moment werkt hij aan een bruidsjurk achter zijn naaimachine. Het volgende moment zinkt hij weg in zijn fantasie en danst hij met de stroken glanzende stof tot deze hem wurgen.

Een momentopname uit de dansvoorstelling Glas van Andreas Denk. Plan-D

Denk geeft op creatieve wijze vorm aan een wereld van agressie, scherpe angst en kille realiteit door platen van ijs en glas op te hangen aan kettingen. De kou die ervan af komt, is voelbaar. Midden op het podium staat een geniaal bedachte vrieskist. Het ene na het andere bevroren en verrassende voorwerp komt eruit tevoorschijn. Dansend met een servies van ijs, een schaal met bevroren fruit en een overhemd vertelt hij zijn verhaal. Met wilde draaien en cirkelende armen wringt hij zich ondertussen in het kledingstuk stijf van de kou. Choreograaf Denk speelt in deze voorstelling  met het inlevingsvermogen. Iedereen weet hoe ijs op de blote huid aanvoelt en hoe glas kan snijden. En daar maakt hij gretig gebruik van. Rollend door de scherven op de vloer zoekt hij op onprofessionele wijze de grens op van zijn publiek, wanneer hij zichzelf hiermee ook verwond.

Kenmerkend voor Andreas Denk is het speelse gebruik van voorwerpen en decor in zijn beeldende dans voor jong en oud. Ook in Glas werkt hij op verrasende wijze met zijn omgeving.  Maar deze keer is de confronterende voorstelling alleen geschikt voor volwassenen en bestaat die vooral uit bewegingstheater met eenvoudige dansfrases. Dit laatste zet Denk in als onuitgewerkt bindmiddel tussen de talrijke en slecht aaneengeplakte scenes en muziekjes. Glas bevat veel originele en verrassende elementen, maar desondanks bereikt deze rommelige voorstelling bij lange na niet het niveau van zijn eerdere werk.